Geschiedenis van Brugge

De eerste tekenen van leven op het huidig Brugse grondgebied stammen uit de 2de eeuw n.C. toen er zich een Gallo-Romeinse nederzetting bevond. De naam Brugge werd voor de eerste keer vermeld in 851. Tussen de 9de en 12de eeuw groeide de stad dankzij de belangrijke haven uit tot een internationaal handelscentrum.Even dreigde de haven in het gedrang te komen door de verzanding van het gebied tussen Brugge en de huidige kuststrook. Het ontstaan van het Zwin, de vaargeul tussen Brugge en de zee, in 1134 zorgde er echter voor dat de verbinding standhield.

In 1089 werd Brugge uitgeroepen tot hoofdstad van Vlaanderen en van de 13de tot de 15de eeuw kon Brugge gerust beschouwd worden als de economische hoofdstad van Noordwest-Europa. Door zijn belang als handelscentrum zag in Brugge het eerste beursgebouw ter wereld het levenslicht. Daarnaast werden ook de waterhallen op de markt als ontmoetingsplaats voor handelaars gebouwd.

De 14de eeuw mag de Gouden Eeuw van Brugge genoemd worden. In die tijd telde de stadmaar liefst 46.000 inwoners. De binnenstad kreeg een tweede stadswal waarvan tot op vandaag enkele poorten de tand des tijds hebben doorstaan. Het Bourgondische vorstenhuis had van Brugge haar residentiestad gemaakt en trok heel wat uitmuntende kunstenaars aan, waaronder schilders en architecten. Dit resulteerde in een enorme verrijking van de stad op bouwkundig, artistiek en cultureel vlak. Het monumentale stadhuis is hier een mooi voorbeeld van, maar ook heel wat indrukwekkende kerken en huizen stammen uit die periode.

De dood van Maria van Bourgondië in 1482 zorgde echter voor een keerpunt en al gauw trok het vorstenhuis zich uit de stad terug. Het einde van Brugge als internationale haven en welvaartsstad was in zicht. Voortaan zou Antwerpen de toon voeren. Brugge raakte volledig in het verval en de Spaanse bezetting van 1592 tot 1713 gepaard met enkele godsdienstoorlogen sleurden de stad steeds meer de dieperik in.

Na de Spanjaarden maakten ook de Oostenrijkers, Fransen en Nederlanders zich tijdelijk van de stad meester, tot België in 1830 onafhankelijk werd. Van 1600 tot 1885 behoorde Brugge tot de armste steden in Vlaanderen, waar de welvaart in het algemeen al zeer gering was. Ook de industriële revolutie bracht voor Brugge geen verandering want van industrialisatie was geen sprake.

Uiteindelijk was het de roman 'Bruges-la-Morte' van Georges Rodenbach, die de stad opnieuw onder de aandacht bracht. In het boek werd Brugge als verarmd maar mysterieus voorgesteld en dit zorgde voor een plotse ommekeer in de internationale belangstelling. Het historisch patrimonium werd herontdekt en de bouw van de zeehaven in Zeebrugge in 1896 zorgde ook op economisch vlak voor een heropleving. De tentoonstelling van de Vlaamse Primitieven in 1902 was het startschot voor de sterke culturele en toeristische ontwikkeling die de stad sindsdien kenmerkt.

Tijdens de twee wereldoorlogen bleef Brugge zo goed als volledig gespaard van vernielingen. In 1971 werd het grondgebied van de stad aanzienlijk uitgebreid door een fusie met de omliggende randgemeenten en in 2000 kwam de binnenstad op de Werelderfgoedlijst van de Unesco te staan. De kers op de taart was het jaar 2002 waarin Brugge tot culturele hoofdstad van Europa werd uitgeroepen.