Geschiedenis van Aken
De mineraalbronnen en thermen in Aken nodigen bezoekers al eeuwen uit om kopje onder te gaan in de hete waters. De Romeinen waren er rotsvast van overtuigd dat je transformeerde in een superheld. Voor Karel de Grote was het zijn paard die de doorslag gaf. Sluit je aan bij de historische figuren die Aken groot maakten. Neem een duik in een geschiedenis waarin feit en fabel handjes vasthouden.
Zelfs de beste vrienden van Julius Caesar waren niet de eerste toeristen die in de rij stonden voor een bad. Tijdens prehistorische tijden kwamen de eerste inwoners in Aken wonen op de rand van de dalketel. Heuvelgraven in de wouden wijzen ook op tekenen van leven in het bronzen tijdperk en vroege ijzertijdperk. Toch waren het de Romeinen die graan zagen in het ombouwen van Aken tot een spa resort. In feite waren ze gewoon op doortocht. Hun oorlogswonden en spieren belemmerden hen. Van het leger bleef maar een zielig hoopje over. Wie precies de beslissing maakte om halt te houden bij de mineraalbronnen is onbekend. Spierontstekingen verdwenen als sneeuw voor de zon. Dankzij de wonderen die er plaatsvonden, besloten de Romeinen zich hier te vestigen. Zo is de geschiedenis van Aken als badplaats van start gegaan. Ze kanaliseerden de hete minerale bronnen. Daarna doopten ze de omgeving tot Aquis-Granum - naar de Keltische God van de genezing Grannus.
Je hoeft geen historicus te zijn om te kunnen raden aan wie Aken zijn bijnaam ‘Kathedraal van Europa’ te danken heeft. De Engelsen noemen Aken zelfs naar de beroemdste inwoner die deze stad ooit gekend heeft. Op elke kerktop en in elke baksteen heeft hij zijn voetsporen achtergelaten. De eerste manier waarop koning Karel met Aken in contact kwam was tijdens de jaarlijkse kerstsoirees met zijn vader Pepijn de Korte. Op een avond in 768 stonden de sterren gunstig. Karel besloot met de bouw van de belangrijkste paleiskerk van zijn rijk Aken de geschiedenis in te schrijven.
De eerste winter na zijn kroning koos hij deze stad al uit om zijn huisje in neer te zetten. Ook hij kon van tijd tot tijd van een Akens stoombad genieten. Niet veel later gaf zijn broer Karlmann de pijp aan Maarten en nam Karel de alleenheerschappij over het Frankische Rijk over. Een vrome christe, een strategisch toptalent, een politiek genie en een wereldlijk nieuwsgierig aagje. Karel de Grote had vele gezichten. In de bouwwerken die hij in Aken neerzette – “koningspalts” – liet hij Romeinse cultuur en christendom elkaar beïnvloeden. Aken werd de focus van het hof en het politieke centrum van zijn rijk. Na zijn dood werd de koning begraven in de kerk die hij gebouwd had. In de twaalfde eeuw werd Karel de Grote heilig verklaard.
Over de manier waarop de bouw van de belangrijkste kathedraal van Duitsland gesponsord werd, is bitter weinig te vinden in de geschiedenisboeken. De ingang naar de kathedraal staat niet gewoon in de historie als eerste brons materiaal dat ten noorden van de Alpen benuttigd werd. Het is een legende in zijn eigen constructie. Toen het bouwfonds van het volk in Aken leeggelopen was, bood de duivel zijn fortuin aan. Maar hij geeft nooit zonder er iets voor terug te willen. Hij eiste de ziel op van de eerste sterfelijke mens die de kathedraal binnenging. Waar hij niet op gerekend had, was dat de mensen van Aken niet van gisteren waren. Ze vingen een wolf en joegen hem de kathedraal in. Zonder er nog maar een blik op te werpen, greep de duivel het beest vast en zoog zijn ziel eruit. Toen hij tot de ontdekking gekomen was dat hij in de luren was gelegd, lustte hij de hele bevolking rauw. Machteloos sloeg hij zijn vuist met zoveel kracht tegen de bronzen kathedraaldeur dat hij zijn eigen duim verloor. En diezelfde duim kun je vandaag aanvoelen in een van de twee leeuwenhoofden die de toegang versieren.
In 936 werd Otto 1 tot koning gekroond in de Dom. Sindsdien zouden 600 jaar lang de koningen van het Heilige Roomse Rijk in Aken door hun knie gaan om de kroon in ontvangst te nemen. In de loop van de geschiedenis kreeg Aken maar liefst drie grote stadsbranden te verduren. Na de ineenstorting van het Eerste Franse Keizerrijk in 1813, besloot het Congres van Wenen twee jaar later de stad bij het koninklijk Pruisen te voegen.
Als kleinste broertje van de grootsteden in Duitsland, had Aken in 1880 nochtans een som van 80.000 bewoners. De industriële revolutie was een feit. Omdat meerdere spoorwegen hier bij elkaar kwamen, zat er niets anders op dan ook Aken om te toveren tot een industriestad. Mannen, vrouwen en kinderen stroomden in troepen toe als fabrieksarbeiders. Van hun jeugd tot lang nadat hun haren verdoft waren tot grijze lokken, knutselden ze aan spoorstaven, spelden, naalden, knopen, tabak en wol –en zijdeproducten.
Wie aan de Tweede Wereldoorlog denkt, legt onmiddellijk de link met Duitsland. Aken, stad van keizer Karel, werd door luchtaanvallen bijna volledig met de grond gelijk gemaakt, voordat de geallieerden hem als eerste Duitse stad bevrijdden van het nationaalsocialisme.
Vandaag de dag zijn de sporen van Akens stormachtige historie tot in de meest moderne wolkenkrabbers merkbaar. Niettemin is de stad van de Keizer een stad in bloei. Doordat vernieuwing en geschiedenis zo nauw met elkaar verweven zijn, bezit Aken iets dat zoveel steden verloren hebben. Authenticiteit en nationale flair. Elke Akenaar zal het bevestigen.
Nog een trip naar Aken boeken?
Bekijk zeker even de aanbiedingen bij volgende partijen:
