Reisverhaal over Amsterdam
Geschreven door Marianne Cr
RONDVAART DOOR DE AMSTERDAMSE GRACHTEN
De rondvaartboot glijdt fluisterzacht door het water. Een fietsbel rinkelt op de brug. Een vijftal toeristen op MacBike fietsen hangen over hun stuur en kijken naar ons. Commentaar gedurende de rondvaart is in het Nederlands, Frans Duits en Engels. De stem op het bandje zegt wanneer we naar links moeten kijken en wanneer naar rechts.
Voor u de Magere Brug, een houten dubbele ophaalbrug. Let u op de negen doorvaarten. In 1934 werd de magere Brug verbouwd aan de hand van 19e eeuwse bouwtekeningen tot zijn huidige vorm. Tot 1994 werd de brug met de hand bediend. 's Avonds is de Magere Brug feeëriek verlicht met honderden lampjes.
"Gaan we dat kijken?" vraagt het meisje dat naast me zit aan haar vader, terwijl ze op de rode strik in haar vlechten sabbelt.
De metalen stem gebiedt ons naar links te kijken. Veel gevels leunen voorover. Dit betekent niet dat de huizen verzakt zijn. Ze zijn met opzet zo gebouwd. Op deze wijze is het mogelijk om zware vrachten naar boven te hijsen zonder de gevel te raken. Let ook op de katrollen onder de daklijst.
Een koele bries waait door het open dak. De zon schijnt door het loof van de platanen aan weerszijden van de gracht. De schaduw vormt een gespikkeld mozaÏk op de zijkant van de boot.
"Die stoelen!" zegt een stem achter mij.
Ik draai me half om, een teenager met blosjes op zijn wangen.
"Heb je d'r ook op gezeten?" vraagt zijn vriend, ook een jaar of vijftien.
"JA! en ze vibreren."
Zijn in het Sex Museum, concludeer ik.
Links ziet u het smalste huis van Amsterdam, slechts één voordeur breed.
De stem heeft niet helemaal gelijk. Dit is de achterkant van het huis. De voorzijde is een stuk breder. Tussen de Dam en de Nieuwstraat, in de Oude Hoogstraat op nummer 22, staat wel het smalste huis van Amsterdam en ik geloof van heel Europa. Maar je moet er wel te voet heen gaan, want het ligt niet aan het water.
"Ik wist niet dat drugs aan struiken groeiden," zegt een gezette man met een sterk Amerikaans accent die schuin voor me zit. Ik luister mee naar wat zijn vrouw te zeggen heeft.
"Maar je moet ze wel eerst drogen en je hebt ook nog mannelijke en vrouwelijke planten nodig. Volgens mij zijn het trouwens best mooie kamerplanten."
Hash Museum of Cannabis College, ik ben niet helemaal zeker. Ze heeft in ieder geval wel goed opgelet. Ik hoop dat ze weet dat de hasj-planten een sterke geur hebben, ook wanneer ze alleen maar in de vensterbank staan.
We zijn nu aangekomen bij de kruising Herengracht en Reguliersgracht. U ziet hier zes boogbruggen op een rij. Aan de linkerkant nog eens zes en rechts nog eens twee.
Camera's zoemen en pingen. Een enkele klik-klakt, maar die is nog van vÓÓr het digitale tijdperk.
"Dat zijn er veertien," zegt het meisje met de vlechten.
"Dat klopt," zegt de vader: "de vijftiende is de brug waar we nu onderdoor varen."
De rondvaart eindigt met een rondje havengebied. De boot deint op de golven van het IJ wanneer een olietanker langzaam voorbijvaart. Een immens cruiseship ligt aangemeerd bij het Passenger Terminal vlak naast het Centraal Station.
We varen terug naar het Damrak en onze boot meert af. De twee teenagers stappen uit en gaan wellicht naar de Walletjes. De Amerikaan helpt galant zijn vrouw en ze lopen richting Anne Frank Museum. Het meisje met de rode strikjes pakt de hand van haar vader en vraagt om een ijsje.
De laatse keer dat ik een rondvaart maakte is tenminste vijftien jaar geleden. Ik moet het vaker doen. Het is een aanrader, zelfs wanneer je Amsterdam goed kent.
