Geschiedenis van Avignon

Avignon wordt al bewoond sinds de Steentijd, toen er in de grotten in de Rocher des Dames, een reusachtige rots boven de Rhône mensen leefden. Later bood de rots plaats aan een keltisch heuvelfort. Avignon, in die tijd Avenio, werd een van de belangrijkste vestigingen van de Gallische stam Cavari. In de tijd van de Romeinen was Avenio de hoofdplaats van de provincie Gallia Narbonenis. Vanaf de 5de eeuw viel de stad achtereenvolgens in handen van de Goten, de Saracenen en de Franken.

In 1309 koos Paus Clemens V Avignon als zijn nieuwe residentie. Tussen 1309 en 1377 verbleven hier zeven pausen. Uit deze periode stamt het reusachtige gotische Palais des Papes. In deze periode onderging Avignon een ware metamorfose. Het werd een stad die zowel op politiek als op economisch vlak veel invloed had. Er werd onder meer een groter stadsomwalling gebouwd. Rijke kardinalen bouwden paleizen in Avignon en op de andere oever van de Rhône, in Villeneuve-lès-Avignon. De stad werd een belangrijk handelscentrum waar goederen uit heel Europa ingevoerd werden. De pauselijke terugkeer naar Rome in leidde tot het Westers Schisma, waarna een ‘tegenpaus’ zich in Avignon vestigde.

Nadat de paus voorgoed terug in Rome zetelde, werd Avignon een pauselijke enclave. Gedurende de eeuwen daarna probeerden de Franse koningen de stad voortdurend in te lijven bij hun koninkrijk. Maar het zou nog duren tot mei 1814 voordat de annexatie door Frankrijk door de pausen erkend werd. Vanaf dan speelde Avignon geen belangrijke politieke rol meer. Maar op economisch en cultureel vlak kwam de stad tot bloei. In 1801 had de stad nog maar 20.000 inwoners, in 1906 waren dat er al 48.000. Tijdens de twee wereldoorlogen vielen er vele doden en gewonden. Na de oorlog profileerde de stad zich vooral als culturele en toeristische bestemming.

Plaats een Geschiedenis van Avignon tip

Uw naam:

Uw emailadres:

Uw tip:

Plaats tip