Geschiedenis van Caïro

De geschiedenis van Caïro gaat terug tot de Romeinse tijd, toen het fort van Babylon er gebouwd werd als symbool van de Romeinse macht. In tegenstelling tot wat logisch zou lijken, is Caïro geen faraostad. Toen de piramiden gebouwd werden, was Memphis nog de hoofdstad van Egypte. De Romeinen en later de Perzen verlieten het gebied nadat ze de Moslims, die uit Saoedi-Arabië kwamen, als hun meerdere moesten herkennen. Tegen 642 hadden de Arabieren Babylon veroverd.

De fundamenten van het huidige Caïro werden in 969 door de Fatamiden gelegd, een vroeg-Islamitische dynastie uit Noord-Afrika. Zo dateren onder andere de huidige universiteit en moskee nog uit die periode. De grenzen van de stad werden onder opeenvolgende dynastieën zowel uitgebreid als teruggedrongen, maar de middeleeuwse stadskern bleef meer dan 9 eeuwen onaangetast.

Pas met de komst van Ismael, kleinzoon van Mohammed Ali, halfweg de 19de eeuw kwam de ontwikkeling van de stad in een stroomversnelling. Waar vandaag het moderne stadsdeel van Caïro ligt, was toen enkel een moerasachtig gebied dat jaarlijks door de Nijl overstroomd werd. Om het imago van zijn stad op te waarderen nodigde Ismael internationale architecten uit om naast de oude Islamitische stad een Caïro in nieuw-Europese stijl te ontwerpen. In diezelfde periode werd ook het Suez kanaal gegraven en voor scheepsvaart opengesteld, wat de stad meteen wereldwijd in de schijnwerpers stelde. Van dan af kende zowel het toerisme als het zakenleven in Caïro een sterke groei- en bloeiperiode. Ismael had echter in zijn droombeeld van de stad het zicht op de werkelijkheid verloren, waardoor de stad onder een immense schuldenberg kwam te lijden.

De Britten maakten een einde aan de utopie en namen in 1882 controle over de stad tot alle schulden waren terugbetaald. Een bezetting die uiteindelijk tot in 1952 duurde, toen een grote revolutie er abrupt een einde aan maakte. Sindsdien kent de stad een immense bevolkingsgroei wat tot gebrek aan huisvesting leidde. Daarom werd in de jaren ’60 en ’70 de westelijke oever van de Nijl ingelijfd en werden heel wat nieuwe buitenwijken uit de grond gestampt. Toch kon die uitbreiding niet tegemoet komen aan de woningnood waardoor ook het oostelijk gelegen droge woestijngebied werd ingenomen door rommelige, slumsachtige wijken. Onder het beleid van Mubarak kende de stad weliswaar langzame verbeteringen, maar toch bleef de overbevolking, armoede en vervuiling Caïro parten spelen.

Vandaag is de belangrijkste bron van inkomsten het toerisme dat voornamelijk draait op de piramiden, Egyptische musea en Islamitische monumenten. Toch zal de stad dringend haar beleid moeten aanpassen, want hoewel ze kan bouwen op een rijk en glorieus verleden geeft dit geen garanties voor de toekomst. Heel wat historische bouwwerken lijden immers onder vervuiling die de constructies aantast. Een groot deel van de bevolking leeft ook nog steeds in armoede. Daarnaast is de stad, net als andere toeristische trekpleisters in het land, de voorbije jaren een aantal keer het mikpunt van terroristische bomaanslagen geweest. Dat dit een impact heeft op de economie en het toerisme van het land is niet denkbeeldig.

Plaats een Geschiedenis van Caïro tip

Uw naam:

Uw emailadres:

Uw tip:

Plaats tip