Reisverhaal over Lissabon
Geschreven door piet de vaan
Donderdag 14 mei
De laatste voorbereidingen getroffen voor onze stedentrip naar Lissabon: auto vol getankt en voor het eerst van ons leven online ingecheckt. We konden zelf bepalen op welke stoelen we wilden gaan zitten. De boardingpassen afgedrukt, ideaal. Om kwart over negen een paar uur gaan slapen.
Vrijdag 15 mei
Om half twee liep de wekker af, gauw onder de douche gesprongen en zo zaten we om twee uur in de auto. Onze Bart heeft ons geholpen met de route, het verliep allemaal prima. Gelukkig geen files door werkzaamheden of ongelukken, en we waren dus ruim op tijd bij het Carhotel wat we voor de auto hadden gereserveerd. Om tien over half vier kwamen we daar aan en ondanks dat het busje naar het vliegveld net wegreed waren we ver voor de verplichte tijd op Zaventem. Doordat we online hadden ingecheckt, hoefden we niet in de rij, en konden we onze koffers zo op de band gooien. Onze paspoorten werden nog net even gecontroleerd, maar als je online incheckt zijn er speciale balies, dus dat ging allemaal heel erg snel. Op een bankje aten we onze broodjes op die we hadden meegenomen omdat we dachten dat er niets open zou zijn op dat tijdstip. Het vliegveld bruiste van de activiteiten, dus dat was niet nodig geweest, maar om ze nou weg te gooien gaat dan wel erg ver. We gingen daarna maar door naar de gate, we zouden daar wel koffie doen. Eerst door de security waar zelf de jas en de schoenen uit moesten, het was er dan ook erg druk door al het oponthoud van veters en andere lastige dingen als de douane zo streng is. We konden inderdaad koffie doen, maar het was eigenlijk belachelijk: € 3,10 voor een kartonnen bekertje wat je zelf moet halen, en waarvan ze eigenlijk ook nog verwachten dat je het zelf opruimt. Het inchecken daarna ging soepel, en de vlucht was prima. A-la-carte, maar dat wisten we. De prijzen waren in ieder geval een stuk redelijker dat op het vliegveld. Aangekomen in Lissabon eerst maar eens plassen, de koffers halen en met een taxi naar het hotel. Voor € 14,00 inclusief fooi kun je geen negen kilometer gaan lopen, en de bus zie ik met die koffers niet zitten. Bovendien moet je dan ook nog een eind lopen terwijl de taxi je voor de deur afzet. Zo rond tien uur waren we in het hotel, en daar bleek onze kamer al klaar te zijn. De lobby was erg modern ingericht, maar de kamer was gelukkig minder modern: gewoon donker hout en bloemetjesgordijnen. Prima kamer, complete badkamer waarin alles werkt. Niks mis mee voor € 60,00 met z’n tweeën, inclusief ontbijt. We hebben eerst de koffers uitgepakt en hebben beneden in de lobby even op een kaart gekeken. In een echte toeristenstad zijn alle hotels natuurlijk voorzien van de nodige informatie. In het boekje met evenementen zagen we dat er de volgende dag een optocht met de maskers van het hele Iberisch schiereiland zou zijn. Leuk dus, even zorgen dat we daar bij zijn. Daarna lekker gaan lopen naar het park Eduardo VII, op zoek naar de koude kas en de botanische tuin. In het park stonden heel veel kiosken, er lijkt een soort boekenbeurs te zijn. Helaas was alles nog dicht. Wat foto’s gemaakt, ook van de monumenten die daar staan en waar een gigantisch grote vlag bij staat. Verder gaan lopen op zoek naar de tuin, die hebben we wel gevonden: blijkt dat ding wegens renovatie tot februari 2010 dicht te zijn, hebben wij weer. Doorgelopen richting oude stad en in een echt Portugees restaurantje gegeten, lekker en best wel goedkoop. Piet had een lekkere vismoot met aardappels en groenten, en ik een stoofpotje met brood en garnalen (de lokale specialiteit). Vergezeld door twee biertjes en een halve liter wijn kostte dat wel € 21,00.
Daarna verder, kostte wel wat kracht na de drank en de toch wel korte nacht. Onderweg kwamen we het hostal Alegria wat Marcel had aanbevolen tegen, zag er goed uit, maar ons eigen hotel ook dus daar blijven we maar gewoon. Op het plein van Dom Pedro V zijn we naar het VVV kantoor gegaan voor wat informatie. Mooie kaart meegekregen.
Daarna zijn we verder gaan lopen door de oude binnenstad. Toen ik op een gegeven moment iets uit mijn tas wilde pakken bleek de portemonnee eruit te zijn. Schrikken dus, gelukkig had ik de telefoon en de nummers waarop ik de passen kon blokkeren bij me. Eerst geprobeerd VISA te bellen, maar dat nummer was niet goed. Dan maar de ING voor de betaalpas en de Mastercard. Deze werden gelijk geblokkeerd, er was gelukkig nog niets gedaan met de creditcard. De vriendelijke jongeman van de ING verbond met ook door met Lasercards voor de blokkering van de Visa, kennelijk kun je vanuit het buitenland geen 0900 nummer bellen. Ook de tweede creditcard was nog niets mee gebeurd en werd gelijk geblokkeerd. Al met al viel het dus wel mee, afgezien van ruim driehonderd Euro die er in zaten. Dat heb je als je niet de moeite of tijd neemt om je spullen eerst op orde te brengen na de reis, maar gelijk de stad in wilt. Dit is nou al de tweede keer, dat was ook precies de reden waarom het in Otovalo ook mis was gegaan. Daarna naar de toeristenpolitie om aangifte te doen, we wilden wel graag ook wat geld terugzien van onze reisverzekering. We waren helaas niet de enigen, en hebben aardig lang moeten wachten. Wij kwamen er nog genadig vanaf, er waren mensen die ook hun identiteitsbewijs en rijbewijs in de portemonnee hadden. Na het invullen van het proces-verbaal hebben we maar een paar biertjes als troost gedaan, maar vooral omdat er nog niets met de creditcards was gebeurd namen we de diefstal voor kennisgeving aan en gingen we verder met onze vakantie. Na even nadenken voorzagen we toch wel wat problemen, zo zonder creditcards en ruim driehonderd Euro lichter. We moesten tenslotte nog een hele week in Lissabon verblijven, en zouden niet genoeg geld hebben om op de ons bekende manier in een leuke stad te verblijven. Weer gebeld, nu naar de kids. Saskia nam niet op, dus toen hebben we Patrick maar gevraagd om wat geld op Piet z’n rekening te storten, hij had ook zijn betaalpas bij zich. Ik kon niets van de spaarrekening terugstorten omdat ook de lijst met TAN-codes in mijn gestolen portemonnee zaten. We zijn met de metro terug gegaan naar het hotel en hebben daar tegenover in het restaurant wat eenvoudigs gegeten. Ook daar was het weer vervelend: € 2.20 voor een halve liter huisrood.
We zijn snel terug gegaan naar het hotel om het dagboek te schrijven, tenslotte hadden we al weer heel wat meegemaakt. Na het schrijven hebben we de plannen voor de rest van de week gemaakt, en nee: we laten de rest van de vakantie niet bederven door een vervelende jatpartij, het was alleen zonde van dat uur dat we op het politiebureau hebben gezeten. De passen zijn geblokkeerd, en er is geld onderweg, dus lekker verder!!
De bar in het hotel was wel heel speciaal, het was een self service bar. Dat betekende gewoon uit de koelkast halen, en als je naar bed ging vertellen wat je had gebruikt. Ideaal!
Zaterdag 15 mei
We hebben geen wekker gezet, maar natuurlijk was Piet weer erg vroeg wakker. Na het douchen (geen tijd voor een bad) zijn we gaan ontbijten, dat was heel erg goed. Daarna eerst maar eens een Metrokaart gekocht, die zouden we elke dag kunnen opwaarderen. Met de metro naar Rossio alwaar we de bus naar de markt zouden nemen. Bushalte natuurlijk weer niet te vinden. Na even zoeken heb ik het maar op mijn beste Spaans aan een buschauffeur gevraagd. Die vertelde dat je eerst met de metro naar het eindpunt van de rode lijn moest gaan en daar de bus nemen. Toen we dat deden en uit het eindstation kwamen reed de bus net voor onze neus weg. We zijn dus maar gaan lopen en kwamen er daardoor achter dat het niet de moeite waard was om de bus te nemen. Het was wel steil omhoog, maar helemaal niet ver. De markt was een echte rommelmarkt, lekker rond gelopen en nog een portemonnee gekocht, zonder is ook zo lastig. Toen we het klooster en de kerk van Sao Vincente da Fora wilden bezoeken bleek het klooster gesloten te zijn i.v.m. een grote renovatie. Voor alleen de kerk € 4,00 betalen hadden we niet heel veel zin, die zouden we nog genoeg zien. Op een terrasje hebben we wat biertjes en empanadas gedaan en hebben het Patheon bezocht.
We gingen op tijd terug naar de binnenstad, er zou namelijk een parade zijn. We waren te vroeg en hebben eerst nog een bezoek gebracht aan een wijnproeverij. Dat was wel erg leuk, je kreeg uitleg over de verschillende wijnen. Natuurlijk mocht je ook proeven, maar er werd wel van je verwacht dat je ook per wijn punten gaf op smaak, geur, etiket enz. Het maximum was zes glazen, en hoewel er niet veel in zat was het toch genoeg om een beetje rozig uit de proeverij te komen. Voor de liefhebbers: het is gratis, maar neem er de tijd voor. Daarna op zoek naar een goed plekje voor de parade van de maskers van het Iberisch schiereiland. We dachten op het plein een mooi plekje gevonden te hebben, daar was het niet zo druk. Logisch, de parade bleek er niet langs te komen, de hekken stonden er zodat de hulpdiensten wel doorgang hadden als er iets zou gebeuren. Dus toch maar meer richting het plein in het midden van de stad gelopen en daar staan wachten. De parade was schitterend. Daar waar wij dachten dat ze niet over de Rua Augusta (een brede winkelstraat vol met terrasjes) zouden kunnen, liep het prima. Ze gingen gewoon overal tussen door en omheen. Mooie film en foto’s gemaakt. Het was wel een rommeltje, winkelend publiek wat er doorheen liep, begeleiders van de parade die (zo leek het) ook maar wat deden, en fotografen die elkaar in de weg liepen. Maar misschien daardoor ook wel zo leuk.
Na de parade zijn we een biertje gaan doen. Bij Jeronimus was geen plek, dus gingen we op een ander terras. Dat bleek een stuk duurder, maar och… een koud biertje was toch wel lekker na al die indrukken (en herrie) van de parade. Na het biertje gingen we op weg naar het Fado restaurant dat we hadden uitgekozen voor die avond. We waren erg vroeg, dus ze moesten de deur nog voor ons opendoen. Maakte niet uit, ze waren heel vriendelijk en op je gemak een portje drinken is ook niet erg. Het eten was niet speciaal, maar de muziek wel. Er traden vier mensen op, begeleid door een man op een gitaar.
De “band” werd later aangevuld met de eerste zanger die de tweede gitaar bespeelde bij de andere optredens. Er was ook een oudere vrouw, die prachtig zong, vol vuur en melancholie en dus een zangeres met gevoel voor de muziek. De tweede vrouw wilde niet gefilmd worden, ze was ook minder gepassioneerd als de oudere vrouw. Er was ook nog een blinde zanger. De avond was dus goed gevuld met onze eerste kennismaking met Fado zang. We hebben van de eerste zanger ook nog een CD gekocht. Met de Metro maar weer naar het hotel terug, goed systeem.
Zondag 16 mei
De wekker om acht uur laten aflopen (we kunnen niet al onze tijd hier verslapen, het is veel te leuk), douchen, ontbijten en op weg naar Belém. Met de tram het eerste stuk, toen die de remise in reed moesten we met de bus verder. Maar gelukkig hebben we zo’n dagkaart, blijft ideaal. We hebben mensen ook twee kaartjes zien kopen voor hetzelfde traject, en dan heb je al bijna het tarief voor de dagkaart betaald. Bij het klooster van Dos Jeronimos zijn we uitgestapt. Daar hebben we eerst het archeologisch museum doorgelopen en zijn we daarna de kloostertuin gaan bezoeken. Vooral dat laatste was erg mooi. Omdat het zondag was hoefden we geen entree te betalen, (bijna) alle musea in Lissabon hebben dat vrij toegang tussen tien en twee uur. Als laatste van dat complex hebben we een ruimte met daarin de tijdstabel van Lissabon en de kerk bezocht. Die laatste was een echte kathedraal, met de nodige pracht en praal. Er was op dat moment ook een mis gaande, dus we konden niet helemaal naar voren, maar dat was geen probleem. Toen we uit de kerk kwamen stond er een grote rij en zagen we dat we dus net op tijd waren geweest.
We zijn naar de Toren van Belém gelopen, en hebben onderweg nog een Magnum gekocht. De toren is erg leuk, vooral ook de trappen om naar boven te komen: erg smal, eenpersoons. Omdat het druk was duurde het even, maar we zijn toch op vakantie, dus wat is nou een halfuurtje op een hele dag. Terug gelopen naar het stadje en daar koffie met de wereldberoemde pasteìs. We zijn na de koffie met dat lekkers met de tram terug gegaan naar Praça de Commercio. Daar zagen we een demonstratie tegen de Europese Unie. Hoewel we niet echt voorstanders zijn van Europa bleven we daar toch maar weg, je bemoeit je als toerist beter niet met demonstraties. Op het plein wilden we tram 28 nemen, dat is toch het beroemdste trammetje van Lissabon, dus een must voor elke toerist. We werden naar de eerste halte van de route gestuurd, maar toen we daar waren en de tram aankwam was hij bomvol. Dan maar aan de overkant instappen en de route andersom doen. Dachten wij even slim te zijn, maar we kwamen van een koude kermis thuis. Toen we in die betrekkelijk lege tram stapten moesten we er na een paar haltes alweer uit: we waren bij het eindpunt. Van daaruit zijn we maar naar de lift gelopen. Dat is een buitenlift die je recht omhoog van het ene niveau van de stad brengt naar een hoger gelegen gedeelte. Hij lijkt een beetje op de Eiffeltoren, is ook ontworpen door een leerling van de architect van dé toren van Parijs. Ook daar konden we met onze dagpas voor het openbaar vervoer betalen, handig. Boven kon je mooi over een deel van de stad kijken op de loopbrug van de lift naar de wijk. Aangekomen in de wijk was er een pleintje met een leuk terrasje waar een podium voor stond. We hebben daar wat gedronken terwijl we luisterden naar een uitvoering van een kinderkoor. Leuk om te zien, ook de trotse ouders en grootouders vonden het een prima plek om naar de kinderen te luisteren. Gezellig dus.
Na het concertje zijn we naar beneden gelopen om bij het VVV kantoor informatie te gaan vragen over het Ocenarium. Op het Rossio plein zijn we de oude kerk in gegaan, die was best speciaal. Niet zoals vele andere kerken helemaal vol met versieringen, maar juist heel kaal met niet bewerkte muren en zo. Met de metro zijn we terug gegaan naar ons hotel, waar we eerst maar eens lekker in bad gingen liggen. We hebben gelopen naar Saldahna waar we in een Portugees restaurant hebben gegeten. Kabeljauw en sardines stonden op het menu, met een flesje rood erbij was het weer heerlijk. Na het eten terug naar het hotel met wat overstappen in de metro, en daar lekker wat afzakkertjes en planning gedaan. Ook het dagboek maar weer verder geschreven, daar is zo’n afsluiting in het hotel toch wel lekker voor.
Maandag 17 mei
Weer de wekker laten aflopen, dit lijkt niks met vakantie te maken te hebben, maar er is zoveel te doen en te zien. Uitslapen doen we thuis wel weer. Na het uitstekende ontbijt zijn we met de metro naar de binnenstad gegaan om nu eindelijk de rit met tram 28 te maken. Heel erg leuk, het is wel normaal openbaar vervoer, maar de lijn loopt langs alle speciale plekken in Lissabon en de hoogteverschillen maken het erg leuk om in zo’n trammetje door de stad te rijden. Het is ook een ouderwetse tram, met veel hout en gekraak. Ook een echte trambel ontbreekt niet. We hebben heel de ronde gedaan, dat betekent twee maal het eindpunt. Vanaf het laatste eindpunt hebben we onze weg moeten zoeken door de wijk, maar dat lukte prima. Inclusief een bezoek aan de groenteboer voor wat fruit dat ter plekke voor ons werd gewassen. Op een gegeven moment kwamen we een bushalte tegen en zijn we maar met de bus terug gegaan naar de oude binnenstad. Toen we op het bekende plein aankwamen zijn we op de metro gestapt naar de halte van ons hotel. Die halte is namelijk ook het kruispunt naar de rode lijn die we moesten hebben om naar het Ocenarium te gaan. Het Ocenarium is iets wat ik heel graag wilde zien, en is onderdeel van het terrein van de Expo die in 1998 in Lissabon werd gehouden. Na een bakkie koffie op het terras van een tentje op het terrein zijn we de vissen gaan bezoeken. Een overweldigend groot aquarium. Een enorme tank waarin verschillende soorten haaien, roggen, tonijnen en allerlei andere soorten vissen zwemmen. Pronkstuk voor mij is een zonnevis van 2000 kilo, die langzaam zijn rondjes zwemt. Je kunt rond de tank lopen, met op verschillende plaatsen en op verschillende niveaus grote ramen waar je je kunt vergapen aan al dat moois. Wandelend rond de tank zijn er ook heel andere dingen te zien; er is een gedeelte met pinguins, met otters, met vogels, met koralen. Je kunt het zo gek niet verzinnen. Er was zelfs een gedeelte met nevelwoud. Het was niet zo heel groot, maar er zaten wel mooie vogels in, waarvan een het nodig vond om op mij te schijten. “Gelukkig” net op mijn decolleté, werd mijn topje tenminste niet vuil .
Ook in de kleine aquariums rondom zaten hele speciale zaken zoals zeedraken, kwallen, inktvissen en ander bijzonder spul. Om een herinnering aan dit mooie spul te behouden heb ik een krabbetje als pluche sleutelhanger gekocht voor aan mijn rugzakje. Na dit langdurige bezoek zijn we nog even naar de watertuinen gegaan, maar daar zijn we niet echt in geweest, het leek niet heel veel bijzonders. We wilden intussen wel wat gaan eten, het restaurant van het Ocenarium was niet veel bijzonders, dus liepen we daar maar weg. Buiten op het Expo terrein waren voldoende gelegenheden om te eten, maar toen ik zag dat het zelfbediening was, je biertje in plastic werd geschonken (en dat het een verschrikkelijke bende was op het terras) zijn we ook daar maar niet gaan zitten. Dus terug met de metro naar de binnenstad, daar zijn we op het Praça de Restauradores bij Pinoquio gaan zitten. De garnalen in knoflook gingen per ons, dus we namen drie ons. Met wat rijst, brood en een paar biertje waren we snel weer voldaan. Het was wel een late lunch; half vijf is niet de meest gebruikelijke lunchtijd, zelfs niet voor ons op vakantie. Maar omdat het toch al laat was namen we bij hét Braziliaans koffiehuis in Lissabon een koffie met een glaasje port. Terug naar het hotel, lekker in bad en bij de buren (het Portugese restaurant aan de overkant van de straat) een kopje soep genomen. Veel honger hadden we natuurlijk niet. We zijn ook nog even gewandeld naar het restaurant wat Piet had uitgezocht voor ons luxe etentje, maar dat ging hem niet worden: € 75,00 voor een standaardmenu, zonder drank. Net even iets boven budget, dat zijn Opera prijzen en die doen we dus alleen thuis als er iets heel speciaals is. Terug in het hotel nog een biertje en een flesje Matheus, mooie afsluiting weer.
Dinsdag 18 mei
Na het ontbijt zijn we (zoals elke dag) eerst naar het metrostation gegaan om onze kaart op te waarderen. Met de metro zijn we naar het centrale treinstation Rossio gegaan, daar zouden we de trein naar Sintra nemen. Bij het kaartjes kopen blijkt er ook hier een toeslag van € 0,50 op te zitten als je het kaartje bij het loket koopt. De trein stond al klaar, en we waren een half uurtje later in Sintra. Eerst maar naar het plaatselijke informatiekantoor waar we een plattegrond meekregen. Het was een kwartiertje lopen naar het historisch centrum waar het National Paleis stond. Het paleis was nog volledig ingericht zoals het door de laatste bewoner werd gebruikt. Het was erg mooi, ook in dit deel van de wereld was er voor sommige mensen geen armoede (zoals dat op alle plekken is waar we intussen geweest zijn). De raadselachtige torens bleken de schoorstenen van de keuken te zijn, heel apart. Na het bezoek aan het paleis hebben we er tegenover op een terras met koffie met de lokale zoete specialiteit genomen. Het terras was het enige wat in de zon lag, had gouden stoelen en heel vriendelijk personeel. Dat kwam er later bij de rekening ook wel uit: € 3,80 voor een bakkie cappuccino betalen we natuurlijk niet zomaar in elke shabby tent. Was dus wel even schrikken met vier koffie en twee appelbroodjes erbij. Het is vakantie, en het was een lekker plek denken we dan maar. Bij navraag bleek er een toeristenbus naar het paleis van Pena te gaan: € 4,50 per persoon, vice/versa, je kunt er niet voor lopen. Het paleis was prachtig, aan de buitenkant leek het net een paleis uit de Efteling. Heel veel verschillende kleuren en torentjes in alle maten die je kunt bedenken. Ook aan de binnenkant was het hier weer volop pracht en praal. We hebben lekker in het zonnetje een broodje gegeten als lunch. Na het bezoek aan het paleis hebben we nog een uurtje door het park gewandeld en hebben we de troon van de koningin gezocht en gevonden. Die was in de rotsen in het park uitgehouwen, zodat ze altijd een mooi uitzicht had op het paleis. Na de wandeling zijn we terug met de bus naar het dorp gegaan, en hebben we daar nog wat rondgewandeld. Als snel namen we de trein terug naar Lissabon, daar hebben we bij Jeronimus nog een biertje genomen. We kwamen in gesprek met een medewerker van de Senegalese ambassade, was wel interessant. Toch had hij het ook wel veel over zichzelf, dus niet alles is onthouden.
We zijn terug gegaan naar het hotel voor een lekker bad en hebben bij Lisboa a noite gegeten. Het was niet heel goedkoop, maar wel overheerlijk in een heel prettige sfeer. Natuurlijk zijn we weer te laat gaan slapen, terwijl we niet eens een afzakkertje in de SSB hebben genomen. Piet nam wel wat uit de minibar, dat kon er tenslotte ook nog wel bij.
Woensdag 20 mei
Om acht uur liep de wekker af, maar we hebben wel lekker rustig aan gedaan. Eerst maar eens naar de lift gelopen voor een foto bij het juiste licht. Daarna naar het VVV kantoor om te vragen hoe we bij het tegelmuseum konden komen. Het busnummer kregen we mee, en zoals gewoonlijk klopte het ook weer helemaal. In het museum hebben we natuurlijk alles wat tentoongesteld werd gezien. Na de bezichtiging hebben we heerlijk koffie met wat lekkers genomen in de museumtuin.
Met de bus zijn we een stukje terug gegaan naar de wijk Alfama. Daar hebben we lekker rondgewandeld door de oude en smalle straatjes waar de wijk zo bekend om is. Piet had een Fado restaurant in gedachten voor die avond, maar dat was intussen verhuisd (en niet meer te vinden). Bij een klein restaurantje met de naam Numero 7 hebben we geluncht. Sardines en vlees met een biertje, prima weer en een lekker plekje op een klein pleintje.
Na de lunch hebben we de kerk, het klooster en oud Romeins opgravingen bezocht en bezichtigd. Ook het fort boven Lissabon hebben we opgezocht, maar dat viel een beetje tegen. Zachtjes aan kregen we intussen wel genoeg van het lopen en bezichtigen. Toch besloten we, na een paar biertjes bij onze stamkroeg Jeronimus dat we de ruines zouden gaan bezichtigen. Die hadden we nu al zo vaak gezien en het er over gehad dat we die eigenlijk zouden moeten gaan zien dat deze laatste dag de laatste kans zou zijn. Van dat bezoek hebben we helemaal geen spijt gehad, het was er mooi en heel erg rustig. Terug in het hotel hebben we tijdens het inpakken van het grootste gedeelte van de koffers een drankje uit de minibar genomen. We kwamen alweer tot de conclusie dat we veel te veel hadden meegenomen, daar trappen we kennelijk steeds in (behalve op de rondreisvakanties waarin we alles zelf moeten sjouwen). Na het pakken zijn we terug gegaan naar Alfama voor ons laatste diner, waarschijnlijk ooit, in Lissabon. Natuurlijk gingen we met de metro naar Baixa-Chiado, en vandaar af verder lopen. Al snel kwamen we langs een restaurantje waar een Fado zangeres aan het optreden was. Hoewel de tafeltjes en stoeltjes wel heel erg schuin stonden zijn we toch maar gaan zitten. Een karafje wijn en twee hoofdgerechten, en het was weer prima vertoeven. Jammer dat het af en toe waaide, dat maakte het fris. Zeker voor Piet, die had niets aan als een dun bloesje. Na het eten zijn we terug gegaan naar ons vertrouwde hotel, hebben een wake-up call en een ontbijt geregeld en hebben we een afzakkertje genomen. Maar daarna snel naar bed, vijf uur later zou de wekker aflopen.
Donderdag 21 mei
Om half zes ging de telefoon, onze wake-up call. Ik ben gelijk gaan douchen terwijl Piet de koffers verder inpakte. Toen we beiden hadden gedoucht en de handbagage hadden nagekeken zijn we naar beneden gegaan waar een eenvoudig, maar prima ontbijt voor ons klaar stond. Ook een taxi naar het vliegveld stond al te wachten, hoewel die door niemand was besteld. Ons verblijf en barrekening hebben we contant betaald, de creditcard was tenslotte de eerste dag al gestolen. Hoewel de receptionist ons waarschuwde voor taxichauffeurs die een grote omweg naar het vliegveld maken, ging deze in één rechte lijn naar de vertrekhal. Kosten € 7,00 incl. fooi en koffertoeslag. Grappig was dat de chauffeur zelf zei “geef maar € 7,00” terwijl de rit € 6,25 was.
We waren als eerste bij de incheckbalie en moesten nog een halfuurtje wachten tot deze open ging. We vroegen en kregen stoelen naast elkaar en zijn toen nog maar even rond gaan lopen. Daarna zijn we door de veiligheidspoortjes gegaan, waar bleek dat de eigen controle op de handbagage niet goed was geweest, ik had de kurkentrekker nog in mijn rugzakje. Dat mag niet, dus moest ik die achterlaten, helaas. Een bakje koffie genomen in erg luie stoelen, en daar nog een beetje gelezen. Toen we gingen boarden bleken we 25 minuten vertraging te hebben en zijn we dus nog maar even terug gegaan naar de luie stoelen. Aan boord van het vliegtuig bleken een paar voetbalelftallen te zijn (jong en veteranen), maar het vliegtuig zat nog niet half vol. In het vliegtuig al snel een andere plek gezocht omdat de passagier voor Piet zijn stoel helemaal naar achteren zette, en er was tenslotte toch plaats genoeg. Zo zaten we weer lekker met twee op drie stoelen. In het vliegtuig een wijntje, soepje en een muffin genomen. Prima zo.
Op het vliegveld van Brussel aangekomen hadden we snel onze koffers, en was de bus naar het autohotel er ook best wel snel. Afrekenen was wat problematisch omdat er geen wisselgeld in de kassa zat, maar ook dat was redelijk snel opgelost en zo waren we na ruim een uurtje in onze eigen auto weer in ons eigen huis.
Mooie stad, zeker de moeite waard om te bezoeken.
