Reisverhaal over Londen
Geschreven door Angelique Woudenberg
Rode Life Guards voor Buckingham Palace, rode Beefeaters voor de Tower of London, rode dubbeldeksbussen, rode telefooncellen, de Tube, de Black Cabs.........We gaan het allemaal zien en beleven in de stad waar je volgens de legende nooit moe van wordt.
Dit jaar bezoeken we voor de tweede keer Londen maar komen nu aan op dè grootste luchthaven van Londen, Heathrow. Veel beter dan de luchthaven Stansted! Foto rode telefooncellen. Welcome to London. Na onze vlucht (British Midland) van 45 minuten komen we aan op de luchthaven London Heathrow. We hebben gelukkig al in Nederland een vierdaagse London Visitor Travelcard gekocht dat geldig is in zes zones. Hiermee kunnen we vanaf de luchthaven Heathrow direct met de tube naar het hartje van Londen reizen.
De vorige keer namen we de bus (goedkoper dan de trein) vanaf Stansted naar Victoria Station. De reis duurde toen 1 uur en 20 minuten en moesten toen nog eens met de metro naar het hotel. We kochten toen elke keer losse kaartjes en dat is een stuk duurder en omslachtiger dan de Travelcard.
We nemen vanaf Heathrow de Piccadilly Line naar Earl's Court waar we overstappen op de District Line (groene lijn) naar Paddington voor ons hotel in de wijk Bayswater. We kunnen ook de Circle lijn (gele lijn) nemen, maar deze metro komt eerder aan. De reis naar Paddington inclusief overstappen duurt ongeveer 50 minuten.
De metroverbinding is heel goed en het is een kwestie van de lijnen volgen op de "tube and train map" en de eindbestemming van de metro opzoeken, zodat je de goede metro pakt. Elke metrolijn heeft een bepaalde kleur, zoals bijvoorbeeld de rode lijn die men de Central Line noemt. Het systeem is vergelijkbaar met dat in Parijs en in Barcelona!
Na het inchecken pakken we de rode dubbeldekbus nummer 23 voor het metrostation Paddington richting Piccadilly Circus. We hebben twee plaatsen voor het raam boven in de bus en kunnen genieten van het "sightseeing" door Londen. Alleen jammer dat de veiligheidsstang net op ooghoogte is We realiseren ons dat we niet ver van Nederland zijn en toch weer in een hele andere wereld zijn terecht gekomen.
Op de achterkant van de Tube Map, kunnen we de belangrijkste busroutes in zone 1 en 2 zien. Ook de bussen hebben een bepaalde kleur en we kunnen ook hier de lijnen volgen van de diverse busnummers.
We stappen uit bij de halte Piccadilly Circus in de Regent Street en gaan, ja sorry hoor, eerst even bij de Burger King eten. Boven in kunnen we genieten van het uitzicht over Piccadilly Circus en het hectische verkeer.
Piccadilly Circus - Leicester Square - China town - The Strand - Trafalgar Square - Regent Street.
Vanaf Piccadilly Circus kunnen we naar Regent Street, Oxford Street en Trafalgar Square lopen, maar we lopen eerst naar Leicester Square. Een mooi en gezellig plein zonder rijdend verkeer midden in de uitgaanswijk Soho. We zien weer veel souvenirwinkels, souvenirkraampjes, theaters, eetzaakjes en een parkje. Door het mooie weer zijn bijna alle bankjes in het parkje bezet, behalve die in de brandende zon. Gelijk maar wat kaarten uitgeschreven en daarna op zoek naar kantoortjes waar je goedkope tickets voor het theater en musical kunt kopen. We kunnen op de dag van de voorstelling zelf kaartjes kopen voor de helft van de prijs. We kunnen kiezen uit zeer veel voorstellingen zoals "Fame", "Les Miserables", "We will rock you" en nog vele anderen. Onze interesse gaat uit naar de musical Fame. De medewerkster van de ticketbox laat met behulp van een plattegrond van het theater zien welke stoelen beschikbaar zijn. Tja, voor een kaartje voor de helft van de prijs moet je geen goede stoelen met een goed uitzicht verwachten. We besluiten om morgen terug te komen om te kijken of er betere zitplaatsen zijn voor de voorstelling van 19.30 uur.
Vanaf Leicester Square lopen we richting China Town aan de Gerrard Street. We zien veel restaurants en Chinese winkels, maar vinden het niet echt gezellig en lopen via Leicester Square naar The Strand, een lange straat met wederom (dure) souvenirwinkels en eetzaakjes waar we bijna worden overreden door een black cab. Ja, het is weer even wennen dat het verkeer hier links rijdt, dus eerst naar rechts kijken en dan naar links!
Vanaf The Strand lopen we naar Trafalgar Square. In de verte zien we het grote standbeeld van admiraal Nelson al en daar aangekomen is het heel erg druk met vooral spelende kinderen in het water rondom de fontein. Wel gezellig, maar het chloorwater! spattert ons nat dus lopen we een rondje om het plein met de grote leeuwen en pakken dan een willekeurige bus die richting Piccadilly Circus rijdt. Wat een genot die London Visitor Travelcard. Je stapt in en uit waar je wilt. We drinken nog wat in de gezellige , drukke en bruine pub dat bij het Regent Palace hotel hoort. Tegen 21.30 uur wordt het al donker en kunnen we genieten van de neon-reclamewand op Piccadilly Circus. De bewegende reclamebeelden van Coca Cola zijn erg leuk. Je blijft er naar kijken.
Het is echt superdruk en vooral jongeren en toeristen zitten onder het Eros standbeeld te kletsen en natuurlijke mensen te kijken. Een goede plek voor zakkenrollers dus! Als we terug zijn in Nederland lezen we in de krant dat jongeren onder de 16 jaar niet meer na 21.00 uur zonder begeleiding van een oudere in het theatergebied West-End, SOHO, Piccadilly Circus , Regent Street, Oxford Street en Trafalgar Square mogen "rondhangen". De politie wil zo criminaliteit door jongeren tegengaan.
We zien trouwens veel witte stretched limousines rondjes rijden. Zou er nou een beroemdheid in zitten of zou je een limo (voor een uurtje) kunnen huren??? We denken het laatste!
In Regent Street pakken we bus 23 richting metrostation Paddington. Deze bus rijdt 24 uur per dag, zo staat aangegeven op de bushalte. Wat een mazzel! Hoeven we 's avonds geen metro te pakken.
Brixton market.
We slaan het typische Engelse ontbijt over, maar eten alleen toast en thee. Witte bonen, ei , bacon en spek is niet aan ons besteed op de vroege ochtend.
We pakken de metro vanaf Paddington naar Victoria en stappen daar over op de Victoria lijn richting eindstation Brixton. We gaan naar de kleurrijke markt van Brixton, ook wel de multi-culti wijk van Londen genoemd. Vanuit de metro staan we praktisch op de levendige markt aan de Electric Avenue met vooral Marokkaanse en Caribische produkten. Van fruit tot vlees en andere exotische produkten.
Naast de markt is er ook nog een overdekte bazaar waar we een paar afgehakte varkenskoppen zien dat ons doet denken aan onze vakantie in Tunesië een paar jaar geleden waar we afgehakte geitenkoppen zagen. Een vrouw gaat ook nog eens aaien over de varkenskoppen. Jak! Nog wel even een foto gemaakt en gauw doorgelopen.
Portobello Road Market.
Vanaf het metrostation Notting Hill Gate is het nog een eindje lopen voordat we bij de Portobello Road Market zijn. We lopen in de wijk Notting Hill. De wijk waar de film "Notting Hill" in de jaren '80 werd opgenomen en waar in het laatste weekend (zondag en maandag!) van augustus het grootste Caribische carnaval van Europa wordt gevierd! We lopen langs pastelkleurige huizen, diverse antiekzaakjes en wat heuvelachtige straten. Foto antiekzaak aan de Portobello Road. De markt vinden we niet veel bijzonder. Het bestaat uit diverse kraamjes met groente & fruit, antiekspullen, een soort vlooienmarkt etc.
London Dungeon.
Zodra we uit de metrohalte van London Bridge komen schrikken we van de rij van ongeveer 300 meter (niet overdreven!) voor de London Dungeon. Tuurlijk hebben we rekening gehouden met een lange wachttijd, maar niet zoooo lang. Er zijn nog wel twee ingangen, één voor groepen en één voor individuelen. Gelukkig staat er een kraampje met lekkere pasteitjes en warme broodjes en zo komen we al kauwend en schuifelend richting de ingang. Om het publiek warm te maken lopen er een paar zombies langs de rij wachtenden om je alvast bang te maken.
Entree London Dungeon.
We hebben iets meer dan een uur gewacht voordat we de "Londense kerker" in kunnen en eenmaal binnen komen we in een donker hol met grafstenen en spookgeluiden. Een soort spookhuis zeg maar. Voordat we bij de kassa komen word je eerst aan een schavot geplaatst en word je hoofd met een bijl zogenaamd afgehakt voor een foto die we later kunnen kopen voor £ 6.50. Leuke herinnering!
Na de kassa zien we direct bloederige wassenbeelden (lijkt net echt) aan een schavot of bungelen aan een touw met een zak op het hoofd. Op het bordje lezen we dat we de "mensen" beter niet kunnen aanraken anders worden we gebeten. Ja, ja. Het is heel erg donker en we vinden het nu al eng. We lijken net kleine kinderen. We proberen voorzichtig door te lopen maar worden vaak onverwachts opgeschrikt door een gillend skelet of lopende zombies (live acteurs) die je bang willen maken. Er wordt ook veel gegild en geschreeuwd en vinden het eigenlijk helemaal niet zo leuk. We zien veel bange en huilende kinderen die snel dekking zoeken bij de ouders en het liefst naar de uitgang willen hollen. We zien hoe het grootste deel van de bevolking in de Middeleeuwen leefden. Wat een nare tijd is dat geweest. Mensen leefden in bittere armoede en leden aan vreselijke ziektes zoals de Pest waaraan duizenden mensen overleden. London was denk ik vervloekt in de jaren 1664 tot en met 1666. In de eerste twee jaren overleden duizenden mensen aan de Pest en in 1666 brak er een grote brand uit in Londen.
In één van de donkere kamers zien we een man op een scherm die vertelt over hoe de Pest zijn lichaam kapot maakte en hoeveel mensen in zijn omgeving stierven. De ratten vraten de lichamen als het ware op. Er kwam een wand naar beneden dat een lichaam moest voorstellen met grote rode bulten en gaten in het lichaam. Het leek net een echt lichaam. We worden ook bang gemaakt dat we moeten oppassen voor loslopende ratten. En alle (onnozele) toeristen springen omhoog! In één van de andere donkere kamers vertelt een actrice hoe mensen moesten vluchten voor de grote brand in 1666. Ja, ook wij moeten samen met andere toeristen hollen over een bruggetje langs brandende krotten. Ook hier lijkt het net echt omdat de hitte en rook worden nagebootst. In een andere zaal vertelt een acteur over de tijd van Jack the Ripper en hoeveel vrouwen hij heeft vermoord. Ze laten (denk ik) de echte foto's van de vermoorde vrouwen zien en de mannen die verdacht werden. Wat een gruwelijke foto's. De man vertelt hoe Jack the Ripper de vrouwen vermoorde en verscheurde en de nieren uit het lichaam haalde. Jack the Ripper zelf is nooit gevonden. We willen meer over deze lugubere man weten en willen nog een Jack the Ripper wandeling maken onder leiding van een gids.
In een andere zaal komen we samen met dezelfde toeristen in een rechtszaal terecht en we worden veroordeeld tot de dood. In principe lopen we volgens een vaste route met dezelfde groep Koreanen en Indiërs. Wat een kabaal kunnen deze gasten maken. En gillen dat ze deden! Dan volgt de "Boat ride to hell" . We stappen in een klein bootje dat ons via de Traitor's Gate naar de hel brengt. We varen in een donkere ruimte en van alle kanten worden we opgeschrikt door gruwelijkheden zoals hoe mensen werden berecht en gedood. Gelukkig duurt het boottochtje niet zo lang!
Tower Bridge - Tower of London.
Na het bezoek aan dit griezelmuseum met heksen, slachtoffers, veroordeelden die werden opgehangen, skeletten, schavotten, bloedende- en zieke mensen nemen we de metro naar Tower Hill voor een bezichtiging aan de Tower of Londen en de Tower Bridge. We vaarden net via de Traitor's Gate tijdens de "Boatride to Hell" en dachten gelijk aan de Tower of London waar de echte Traitor's Gate is. We moeten nog wel een eindje lopen voordat we bij de Tower of Londen zijn en lopen langs een drukke weg en komen eerst aan bij de Tower Bridge.
De Tower Bridge is een brug in Victoriaanse stijl die alleen open gaat voor grote schepen. In de bovenste loopbrug kun je een tentoonstelling zien hoe de brug is gebouwd en je schijnt een mooi uitzicht te hebben over de rivier de Thames. Maar dit doen we niet. We hebben net veel entreegeld betaald voor de London Dungeon. Foto Tower Bridge II. Via een trap naar beneden hebben we een mooi uitzicht over de gehele Tower Bridge en de Tower of London. De rode Beefeaters die de Kroonjuwelen in de Tower of London bewaken zijn niet aanwezig omdat het al 19.00 uur is geweest. We kunnen tijdens de openingstijden de kroonjuwelen op een lopende band bekijken voor £ 13.50 per persoon. Veel te duur! We lopen ook langs de Traiter's Gate. Via deze poort werden de ter dood veroordeelden in een bootje over de Thames naar de gevangenis gebracht. De Tower of Londen was vroeger ook een gevangenis.
Niet alleen de Beefeaters maar ook de zeven raven die hier permanent wonen laten zich niet zien. De legende luidt dat als deze raven wegvliegen, de monarchie zou vervallen. We lezen in ons reisboek dat de raven aan een kant zijn gekortwiekt zodat ze helemaal niet meer kunnen wegvliegen. ' s Avonds bezoeken we Trocadero tussen Piccadilly Circus en Leicester Square , een complex met een mall, speelhallen, bioscoop, bowlingbanen , Marokkaans cafe en een bar. Het is vooral een paradijs voor jongeren en zijn snel vertrokken. We zijn vanmiddag vergeten om te informeren of er nog plaatsen over zijn voor de musical Fame. De voorstelling begint om 19.30 uur en op zondag is er geen voorstelling. Helaas! De musicals draaien hier bijna het hele jaar door, dus de volgende keer beter.
Madame Tussauds.
Na een mager ontbijt vertrekken we met de metro naar Bakerstreet, slechts drie haltes verwijderd van Paddington. We hebben op internet gelezen dat Madame Tussauds om 10.00 uur open gaat en we proberen daar voor de opening aanwezig te zijn. Het is net 10.05 uur als we bij Madame Tussauds aankomen en er staat geen rij. Mooi zo! Er zijn drie ingangen, een voor groepen, een voor gehandicapten en mensen die een jaarpas hebben en een voor individuelen. Zodra we bij de laatste ingang naar binnen gaan, staan er meer dan 100 mensen voor ons. Nee hè! We hebben weer te vroeg gejuicht! Voordat we de kaartjes kunnen ophalen moeten we eerst nog zig zaggend volgens een bepaalde route lopen en dan nog een trap op en dan zijn we pas zijn we na 30 minuten bij de kassa. Dat valt dus wel mee vergeleken met gisteren. We kunnen tijdens het schuifelen alvast genieten van een groot scherm die de wereldgeschiedenis laat zien. Wel interessant en door het kijken lijkt de wachttijd toch korter.
Na het betalen van het megabedrag van £ 21.99 per persoon komen we eerst in de zaal "glamorous Blush party" waar we o.a. Britney Spears, Kylie Minogue en Beyonce kunnen bewonderen. Vooral gillende tieners duwen voor een foto met hun idolen. In ieder geval niet onze idolen! Vervolgens lopen we via een vastgestelde route naar de "Premiere Night" waar we op de foto kunnen met de Terminator, James Bond (Pierce Brosnan), Tom Cruise, Julia Roberts, Superman, Sean Connery, Elvis Presley, Marilyn Monroe en vele anderen. We vinden James Dean en John Travolta absoluut niet lijken op de echte. Als kind durfde ik niet naar de televisieserie de Hulk te kijken. Veel te eng. Maar jaren later sta ik dan toch stoer met het groene monster op de foto Foto Elvis Presley in Madame Tussauds. Dan komen we aan in de zaal "World Stage" waar we oog in oog staan met president Bush en Tony Blair. Sadam Hussein, nu in knal oranje gevangenistenue, trekt veel bekijks en ook Hitler die pal achter Nelson Mandela staat trekt veel "aanhangers"! We missen president Clinton tussen alle oude presidenten van de Verenigde Staten en tussen de zes vrouwen van Hendrik de VIII , staat nog een stoel vrij! De smeerlap! Margarath Thatcher, de huidige koningin Elizabeth II en prins Charles lijken ook sprekend. We kunnen samen met hen inclusief kroontje op de foto voor £ 6.50. Lady Diana kijkt erg droevig in haar mooie rode jurk en de paus, Dalai Lama en Ghandi staan gebroederlijk naast elkaar. We zien vervolgens Fidel Castro, Marthin Luther King, de Beatles, maar waar is Madame Tussauds zelf? We kunnen haar niet vinden in deze menigte.
Dan naar de Chamber of Horrors, een griezelzaal dat ons doet denken aan de London Dungeon. Voordat we naar binnen mogen moeten we ons entreekaartje laten zien, anders moeten we £ 2 betalen. Ja zeg, hebben we niet genoeg entreegeld betaald? Een schrale troost, het geldt niet voor ons, omdat we een gele sticker op ons entreekaartje hebben, maar voor mensen die met een groep zijn. Ja, met een groepskorting een kaartje kopen en vervolgens toch nog extra geld betalen voor een zaal. Slim bedacht hoor! In de donkere horrorzaal Chamber of Horror, staan wederom de dood en moord centraal. We zien de bebloede hoofden van de slachtoffers van de guillotine aan de spies in Frankrijk zoals Marie-Antoinette, mensen hangend aan een touw met een zak over het hoofd en ook weer veel gegil.
Ondanks dat we nu wel wat gewend zijn na de London Dungeon, blijft het toch wel eng. Vervolgens lopen we door een soort kamer met elektrische lichtflitsen waar er weer loslopende zombies de mensen angst aanjagen. Gauw doorlopen! Foto William Shakespeare. Dan de Spirit of Londen. We maken in een (halve) black cab een ritje door 400 jaar geschiedenis van Londen. Officieel mogen we tijdens de Spirit of London niet filmen of fotograferen, maar dat hebben we toch gedaan. We zien William Shakespeare, mensen die sterven aan de Pest en mensen die sterven in de grote brand van London en aan het eind van de rit zijn we weer in het heden. Dan wordt er gezegd " Smile voor de camera, baby" en wordt er weer een foto gemaakt die we weer voor £ 6.50 kunnen kopen. Een leuk ritje die we straks weer gaan maken! Dan naar het laatste onderdeel, het Planetarium.
Eerst lopen we langs Spiderman in een reusachtige spinnenweb en kunnen dan na het tonen van onze entreekaartje in de grote koepel van Madame Tussauds. Hier krijgen we een mooie show te zien over het heelal en het sterrenstelsel. Eerst zitten we voorin omdat de zaal bommetje vol zit. Achterin zijn de beste plaatsen maar dat doen we straks, want we maken hierna nog een rondje door Madame Tussauds! We hebben veel entreegeld betaald, dus waarom zouden we niet nog een keer een rondje maken. Dit keer zien we beelden die we de eerste keer niet zagen, maar Madame Tussauds herself kunnen we nog steeds niet vinden.
Na een uurtje zijn we weer buiten en hebben inmiddels wel trek in iets lekkers. Naast Madame Tussauds en tegenover het standbeeld van Sherlock Holmes zien we lekkere sandwiches voor maar liefst £ 4 per stuk. Nee, toch maar niet. We pakken de metro naar Marble Arch waar we eerst gaan eten en daarna naar Speakers Corner om te luisteren wat de mensen daar te vertellen hebben.
Marble Arch - Hyde Park, Speakers Corner - Oxford Street.
Ondanks dat het zondag is, zijn de winkels gewoon open en lijkt het wel een zaterdagmiddag. De winkels in Oxford Street vinden we niet veel soeps. We zijn er elke keer langs gereden met de bus, maar de winkels vinden we niet leuk. Wel staat hier het warenhuis Selfridge's waar we de laatste dag even gaan kijken. Schuin tegenover Marble Arch (een triomphboog dat ooit bedoeld was als toegangspoort tot Buckingham Palace) vinden we een sandwichshop " Pret-a-Manger" waar ze heerlijke, verse sandwiches verkopen. Waarom ontdekken we dat nu pas? Na onze bekomst, lopen we via een ondergrondse tunnel naar Hyde Park. Handig systeem, die tunnel. Er wordt met bordjes aangegeven welke uitgang je moet nemen voor de Speakers Corner en je hoeft ook geen drukke weg over te steken.
Wat een menigte weer. We zien diverse groepjes in een kring om één of twee sprekers staan die hun mening / standpunt lopen te verkondigen. Het gaat vooral over godsdienst en rascisme en we vinden de ene nog extremer dan de andere. De ene staat op een omgekeerd bierkratje zwijgend te staan en denkt dat hij Bob Marley is. De andere staat op een kist met een papier vol regels hoe de wereld volgens hem zou moeten leven en een andere ziet zich zelf als een boodschapper van God. Er volgens soms felle en serieuze discussies tussen de sprekers en de toehoorders. We zijn het niet altijd met beide partijen eens, maar houden onze mening wijzelijk voor ons. Er lopen opvallend veel gesluierde (moslim)vrouwen geheel in het zwart waar je alleen de ogen van kunt zien. Er heerst een soort grimmige en opzwepende sfeer maar hadden dit zeker niet willen missen. De politie staat vlakbij, mocht de boel escaleren.
In Hyde Park zelf is het ook gezellig druk. Er staan groen-witte strandstoeltjes die je tegen betaling kunt huren. Deze stoeltjes zien we morgen ook in het St. Jamespark.
Big Ben - London Eye.
In Oxford Street nemen we bus 12 naar Westminister voor een bezoekje aan de London Eye, Big Ben, Houses of Parliament en de Westminster Abbey. Foto London Eye. Helaas is het zwaar bewolkt en slaan we het reuzenrad, de London Eye, maar over. Als je er naar kijkt, dan lijkt het net een grote fietswiel met spaken en het beweegt tergend langzaam.
Op de heenreis hadden we vanuit het vliegtuig een mooi uitzicht over de Big Ben, Houses of Parliament en de London Eye.
Omdat het vandaag zondag is, kunnen we helaas geen vragenuurtje bijwonen in de Houses of Parliament (Het binnenhof van Londen). En eerlijk gezegd zijn we te moe van alle indrukken en het lopen van de afgelopen twee dagen dat we even willen uitrusten.
De oudste en belangrijkste kerk waar de graven van het Britse koningshuis liggen, de Westminster Abbey, bezoeken we ook maar een andere keer.
Downing Street 10 - Horse Guard Parade - St. Jamespark - Buckingham Palace.
Alweer de laatste dag. We hebben de koffers gisteravond ingepakt en hebben nog de hele middag de tijd om wat in Londen te bezichtigen. Een bezoek aan Londen is niet compleet als je de wisseling van de wacht niet hebt gezien. We nemen de metro naar Westminster en lopen dan via Whitehall en langs Downing Street 10 naar de Horse Guard Parade dat om 11.00 uur begint. Sinds de aanslagen op 11 september 2001, kun je niet meer voor de ambtswoning (huis van Tony Blair) op nummer 10 staan. Wel mogen we vanachter een gesloten traliehek bewaakt door verschillende "bobbies" de straat bekijken.
Vanaf Downing Street 10 is het nog maar een klein stukje lopen voor de Horse Guard parade, dat om 11.00 uur begint. Er staan weer veel toeristen gewapend met videocamera's en fototoestellen. Foto Horse Guard I. Twee groepen paarden staan tegenover elkaar en na een kwartiertje valt er nog steeds niets spectaculairs te zien.
We lopen via het St.Jamespark in tien minuutjes naar Buckingham Palace waar om 11.30 uur de wisseling van de wacht begint. Rondom het Queen Victoria Memorial mogen de auto's nog steeds rijden. Maar dan komen de Life Guards (soldaten) aan gemarcheerd onder begeleiding van muziek. We kunnen helaas geen plekje voor Buckingham Palace zelf vinden, veel te druk en als je de straat probeert over te steken, dan word je teruggefloten door een bobby. We missen dus een groot deel van de ceremonie. We zien de paarden die net bij de Horse Guard Parade stonden voorbij galopperen en dat is het dan. De auto's mogen weer rijden en de aflossing van de wacht duurt ongeveer 40 minuten voor Buckingham Palace zelf, maar we hebben het wel weer gezien. De Union Flag wappert niet, dus koningin Elizabeth II is niet thuis. Foto Wisseling van de wacht Buckingham Palace. We hebben vanmorgen amper iets gegeten en zijn van plan om weer een lekkere sandwich te eten bij "Pret-a-Manger" tegenover Marble Arch. We lopen weer via het St. Jamespark genietend van de rust en de grote, kwekkende eenden die bedelen voor voedsel. We kunnen ook via The Mall lopen naar Trafalgar Square, maar dan hebben we weer last van het lawaai van het rijdende verkeer.
Selfridge's - Liberty's - Carnaby Street - Harrod's.
Op Trafalgar Square nemen we een willekeurige bus die richting Marble Arch rijdt. Daar gaan we eerst even lunchen en lopen daarna naar het warenhuis Selfridge's in de Oxford Street. We vergelijken het maar met de luxere versie van de Bijenkorf, een winkel waar we zelf nooit iets kopen, lopen een rondje, proberen wat parfum uit en stappen dan op de metro richting Oxford Circus.
Op naar het volgende warenhuis Liberty's in de Regent Street. De buitenkant van het warenhuis doet denken aan Oostenrijk. Houten balken en binnen houten balkons en een houten lift. Wel mooi, de prijzen ook. Er is een zogenaamde uitverkoop met kortingen oplopend tot 70% maar als we dan naar de kortingsprijs kijken, dan vragen ze nog een torenhoog bedrag. Wie koopt dat nou? Dat wordt dus: "Kijken, kijken en niet kopen".
Achter Liberty's ligt de Carnaby Street. In de Spirit of London in Madame Tussauds, lieten ze de Carnaby Street zien als een jong en trendy winkelstraat. Het is inderdaad leuk windowshoppen, maar daar blijft het wat ons betreft verder ook bij. Foto Harrod's I. We lopen nog een stukje door de Regent Street en pakken dan de metro vanaf Oxford Circus naar het metrostation Knightsbridge voor het laatste te bezoeken warenhuis, Harrod's. De buitenkant van het beroemde Harrod's is al indrukwekkend en de binnenkant ook. We gaan eerst op zoek naar de "Egypte hal" op de begane grond. We mogen er officieel niet fotograferen, maar er is op dat moment geen bewaker aanwezig, dus toch maar weer even stiekem... De zaal is prachtig versierd met Egyptische zuilen, Farao's en hiërogliefen en een grote gouden (bladgoud) Farao. In de vitrines staan dure sieraden en dure tasjes waar weinig belangstelling voor is. Vroeger kon je er alles kopen, zoals een olifant, maar dat gaat nu niet meer op. Er lopen nu meer toeristen dan mensen die er daadwerkelijk iets (gaan) kopen.
Iets verder, ook op de begane grond, is er een sushi-bar, een grote vleeswarenhal, een hal met allerlei lekkere zoete gebakjes, snoepjes en taartjes, diverse theesoorten, maar we zien prijzen waar we even niet goed van worden. We laten het maar bij de begane grond , het is 16.00 uur geweest en het wordt hoog tijd om terug te keren naar het hotel om de koffers op te halen. Foto Egypte Zaal II in Harrod's. Het duurt ongeveer weer 50 minuten voordat we bij de luchthaven Heathrow zijn. Er zijn twee metrostations, een voor Terminal 4 en een voor de terminals 1 t/m 3. Eerst stappen we bij terminal 4 uit, omdat in de metro een bordje hangt dat als je naar Amsterdam gaat je terminal 4 moet hebben. Ja, dat geldt alleen voor de KLM. Dus weer snel de volgende metro in naar terminal 1. De reistijd tussen de twee metrostations duurt eeuwen en we krijgen het benauwd of we nou wel in de goede metro zijn gestapt. Het hele weekend gaat het perfect met overstappen en dergelijke zul je net zien. Toch komen we netjes twee uur voor vertrek op de saaie luchthaven aan en zaten we in de goede metro. "Mind the Gap".
Eén ding zullen we niet vergeten tijdens deze reis en dat is de zin " Mind the Gap". In bijna elke metrostation wordt er omgeroepen dat je bij het uitstappen moet opletten tussen de trede en het gat tussen het perron. Op de vloer van het station wordt het nog eens duidelijk aangegeven. We hebben dan ook een souvenir gekocht met deze zin.
