Geschiedenis van Luxor

De stad Luxor is gegroeid uit de Oud-Egyptische stad Thebe. Thebe is de Griekse naam van de stad, waarvan de echte naam Waset was. De huidige naam komt van het Arabische woord voor paleis: al-Uqsur. In de tweede en eerste eeuw voor Christus was Waset een erg belangrijke stad in het Oude Egypte, die zowel op politiek, religieus als cultureel gebied een grote invloed had.

Thebe stond in die tijd synoniem met luxe, extravagantie en rijkdom. Deze reputatie had de stad volledig te danken aan de farao’s van het Nieuwe Rijk, die de stad aan de Nijl als uitvalsbasis kozen voor hun expedities naar de omringende landen. Zo was Tutmosis III de eerste farao die de Eufraat in Mesopotamië bereikte. Luxor was de hoofdstad van het Nieuwe Rijk, dat zich uitstrekte van Nubië tot Palestina. De rijke farao’s bouwden de stad vol met megalomane bouwwerken, waarvan er vele zelfs nooit voltooid zijn. In die tijd kon geen enkele andere stad aan Waset tippen qua militaire macht en schoonheid. De Egyptenaren die er woonden, aanbaden de triade Amon-Re, Mut en Chons. Het tempelcomplex van Karnak was het grootste van heel Egypte.

Bezoekers uit omringende landen kwamen graag naar Waset: Babyloniërs, Mitanni, Hittieten uit Anatolië, Feniciërs, Minoïers en Grieken. Na de overwinning van farao Ramses III in de 12de eeuw voor Christus, volgde een langzaam maar zeker verval van de stad. Er volgden aanvallen van de Assyriërs, waarna de stad in handen viel van de Perzen. Alexander de Grote liet een uitbreiding bouwen aan de tempel van Amon in het complex van de Luxortempel. Later werd de stad nog overspoeld door christelijke monniken, die hun kloosters tussen de oude bouwwerken neerzetten. De Arabieren gaven de stad ten slotte haar huidige naam.

Vandaag leeft Luxor van het toerisme. De stad is wegens haar grandeur door de eeuwen heen altijd een populaire toeristische bestemming geweest en dat is altijd zo gebleven.