Reisverhaal over Luxor
Geschreven door Ralph de Werk
donderdag 13 januari 2011
Egypte reiscolumn 2: Een verzetje voor de plaatselijke bevolking
Het is acht uur 's ochtends en wij liggen aan de oever van de Nijl bij het plaatsje Esme. Over een uur vertrekt onze cruiseschip richting Luxor en morgen is de vakantie alweer voorbij. De meeste passagiers gaan nog even de wal op, om een Egyptische tempel te bezoeken. Ik besluit om deze tempel over te slaan, volgens mijn reisgids is de archeologische site niet zo bijzonder. Daarbij komt nog dat ik zo langzamerhand verzadigd raak van alle tempels, goden en tombes van onder andere Ramses I tot en met IX. De goden, farao's en hiërogliefen komen mijn bij wijze van spreken mijn strot uit.
Ik neem een moedig besluit. Ik ga een half uurtje hardlopen.
Het is ook wel nodig, want mijn buik heeft inmiddels de omvang van een nijlpaard aangenomen. Zeven dagen lang, elke dag uitgebreid ontbijten, twee keer per dag een viergangenmaaltijd, uiteraard met de nodige glazen wijn en 's avonds nog een afzakkertje hebben zoals gezegd hun sporen achter gelaten.
In mijn sporttenue verlaat ik de door soldaten bewaakte kade. De geüniformeerde mannen in het zwart zijn bewapend met oude versleten schiettuig en hangen verveeld tegen een vervallen wachthokje. Een soldaat is zelfs in slaap gevallen in de schaduw van een van de weinige bomen. Ik ren de armoedige stad in. De smerige straten zijn onverhard en zitten vol kuilen en bulten. De huizen zijn niet af gemaakt, of vervallen en zijn vaak van klei en leem gemaakt. De mannen dragen allemaal een grijze lange jurk, de vrouwen zijn vaak geheel gesluierd en dragen een zwarte jurk of burka. Regelmatig zie je mannen met vooroorlogse karabijnen, het ziet er eerder komisch uit dan bedreigend Het straatbeeld is chaotisch. Vrouwen doen op straat de was, stalletjes met allerlei etenswaar staan op elke straathoek. Arabische muziek klinkt hier en daar uit de huizen. Een smid slaat een roodgloeiende staaf ijzer in de juiste vorm. Ezels trekken karren voort, kinderen fietsen, een man met een sigaret in zijn mond slalomt op zijn motorfiets over de hobbelige weg. Ik ren de soek in. Een soek is een overdekte winkelstraat, deze soek vol prullaria, is hoofdzakelijk voor toeristen. Het is nog niet druk, dus ik kan blijven rennen. De handelaren kijken verbaasd op naar de voorbij rennende toerist. Zij roepen mij na, om hun koopwaar te slijten. Verkopers rennen achter mij aan met imitatiefarao’s, kettingen en minipiramides. Ik ren door. Een man met een sjaal tussen zijn uitgestrekte handen springt voor mij, "good price for you" hoor, ik hem zeggen. Ik ontwijk de man en blijf lopen. Door handelaren en toeristen wordt ik nagekeken. Eenmaal buiten de soek passeer ik de archeologische site vol blanke bezoekers. Ik blijf rennen. Voorbij de tempel is geen toerist meer te zien. Op een plein voor een moskee is het een drukte van belang. Een vrouw zet een mand vol ezelmest op haar hoofd. Mannen in lange gewaden lurken aan een waterpijp en drinken ontelbare glaasjes thee. Ik trek behoorlijk de aandacht. Een groepje mannen met doeken om hun hoofd, roepen mij toe en sporen mij aan. Nu lijkt het wel of iedereen mijn kant op kijkt. Lachsalvo's stijgen ........Lees verder op:
http://sterkwerk.blogspot.com/2011/01/egypte-reiscolumn-2-een-verzetje-voor.html
