Palais Ducal en Museum van Lorraine

Een ochtend à la Nancy’s Duke Antoine… Ontwaken in het gebergte van zachte kussens in een hertogsize bed met een plafond van renaissance-engeltjes is het eerste wat je ziet. Op je satijnen pantoffels maak je een frisse ochtendwandeling in de rozentuinen of een van de wandelpaden groter dan alle tuinen van Nancy samen. Ondertussen loopt de goudomrande badkuip vol met water helder als de brand en oliën van lavendel, pepermunt, rozemarijn en zelfs pepermuntjes volgen. Maar eerst een ontbijt van de chef de cuisine in de eetkamer aka voetbalveld in de vorm van een renaissancistische discolamp. Een omelet van eieren, kreeft en kaviaar uit Nancy om de dag mee te beginnen – waarom niet?

Wanneer je naar Nancy’s Palais Ducal staat te gapen, kunnen de fantasieën wel eens uit de hand lopen. Als het je een beetje troost mag bieden… Deze bezienswaardigheid is slechts een schaduwreflectie van haar prestigieuze verleden. Ooit was het Palais Ducal het epicentrum van het Lorraine des Dukes. Toen de hertogen hun hofhouding hielden in Nancy, was Lorraine een Onafhankelijk Hertogdom van kapitaal belang. Genesteld tussen twee werelden bracht deze bezienswaardigheid haar eigen leventje door. Dit waren het Koninkrijk Frankrijk en het Heilige Roomse Rijk van Habsburg.

Na het verslaan van Karel de Stoute komt het vergaan van ouderlijke kasteeltjes
In haar gouden eeuw was het Palais Ducal groter in omvang en geïncorporeerd in gebouwen die nu van de aardbol gewist zijn. Het was Duke René Twee die zijn handtekening zette onder de bouwvergunning van Nancy’s glansrijke bezienswaardigheid. Nadat hij Karel de Stoute een lesje had gegeven in omgangsvormen, lag het kasteel van zijn voorouders aan diggelen. Het renovatieproces nam echter zoveel tijd in beslag dat zijn zoon Antoine de werken moest voortzetten.

Na-aperij van Duke Antoine in het Palais Ducal
Om een of andere reden speelde Duke Antoine in zijn kindertijd liever met de blokken van het renaissancistische Blois Chateau dan met de tinnen soldaatjes uit Nancy. Later schreef hij zich in voor de Strijd om Pavia in Italië. Hij keerde terug naar Nancy met de ideeën van de renaissance in zijn knapzak. Daarom zal je misschien denken dat het Palais Ducal en het Blois Chateau dezelfde moeder delen. Onze Duke Antoine was niet vies van een staaltje schaamteloze plagiaat. Zo eiste hij een perfecte kopie van het in niche gehouwen ruiterstandbeeld van de Duke omringd door een gesegmenteerde boog. Ja, dat zou ik ook op mijn verlanglijstje voor Kerstmis zetten.

Daar hield zijn na-aperij in het Palais Ducal echter niet op. Gevlochten kabelwerk, kathedrale ramen, een serie kandelabers – een grote kaarsenstandaard op z’n meest decadent -, grotesken en waterspuwers, plafonds van mollige kinderengeltjes, wapentrofeeën, balkons met cul-de-lampes. Cul-de-lampes? Zeg ook maar consoles. Nee, niet die van de PlayStation 3. Denk aan de overdadig versierde voetstukken voor beeldhouwwerken en heiligenwerken. Hoe absurd dit samenraapsel van Nancy’s Duke Antoine er in jouw hoofd mag uitzien… Het maakt zijn effect als een elegante combinatie van gotische –en renaissancestijlen in het Palais Ducal. Natuurlijk waren de Révolutionnaires geen eerstegraadfans van zijn bescheiden standbeeld. Ze haatten het en vierden hun woede bot tijdens de vernietiging van dit beeldhouwwerk. Niet gevreesd, ondertussen heeft Giorné Viard de niche van deze bezienswaardigheid opnieuw gevuld met een replica.

Majestueuze hofjes, Nancy’s eigen Louvre en spookachtige begraafplaatsen
In de hertogelijke gaarde van het Palais Ducal stuit je op een zestiende-eeuws trapportaal. De Escalier de l’Horloge – beter bekend als de Paradijstoren – vormt de scheidingslijn tussen het oudere gedeelte van de bezienswaardigheid en de klassieke paleisvleugel. Dit vleugeltje werd later toegevoegd door Nancy’s Duke Leopold. Probeer de typische renaissancekentekens aan te wijzen wanneer je door de binnencour van het Palais Ducal schrijdt. Gelijkzijdige bogen en steunberen die een kroon van gotische torenspitsen dragen zijn nog maar het begin.

Plagiaat zat het Palais Ducal in de genen zodra Duke Antoine er zijn intrek nam. En geef toe, elke petieterig stadje wil het liefst op La Ville-Lumière lijken. We kunnen het Nancy niet kwalijk nemen dat ze haar paleis herschiep als een museum zoals Parijs met het Louvre deed. Het Museum van Lorraine is Nancy's versie. Mis de collectie van schone kunsten en geschiedenis niet. Deze richt de schijnwerpers op middeleeuwse sculpturen, graveerwerk en geglazuurd aardewerk. Regionale kunst en de beginselen der folkloremysteries verstoppen zich in een vijftiende-eeuws voormalig Franciscaans klooster. Laat de rest van de religieuze erfenis ook niet links liggen. De gotische Eglise des Cordeliers en de zeventiende-eeuwse Chapelle Ducalle waren ooit imponerende begraafplaatsen. Had je ooit gedacht dat je prinsessendroom over Palais Ducal zou uitdraaien op een seance met de hertogen van Nancy?

Adres: 64 Grande rue, 54000 Nancy

← Bekijk alle bezienswaardigheden in Nancy

← Bekijk alle Musea in Nancy

GPS

GPS coordinaten Palais Ducal en Museum van Lorraine: N 48°41.834' E 6°10.752'

Plaats deze coördinaten in je wandel gps of draagbaar GPS toestel samen met de coördinaten van andere bezienswaardigheden en vind zo blindelings je weg naar de bezienswaardigheid.