Reisverhaal over Parijs
Geschreven door Angelique Woudenberg
We vertrekken met regen en komen aan met (lichte mot)regen, maar nadat we hebben ingecheckt in het hotel en de buurt willen verkennen, gaat de zon schijnen. Gelukkig!
Ons hotel ligt midden in een volksbuurt in het 18e arrondissement, vlakbij de Sacré- Coeur. Er staan veel Afrikaanse zaken, diverse Bazaars, Islamitische slagerijen en groentewinkels, diverse cosmeticazaken en zaken waar je Afrikaanse kleding kunt kopen. Echt een immigrantenwijk. Veel mensen zijn afkomstig uit de "Maghreblanden" in Noord-Afrika en Afrika ten zuiden van de Sahara. We vergelijken het maar even met de Kruiskade in Rotterdam.
Op bijna elke hoek van de straat staat een groep politieagenten met knuppels die de boel in de gaten houden. We voelen ons in ieder geval niet onveilig. We hebben tijdens onze voorbereidingen op internet gelezen dat toeristen niet wordt aangeraden om met metrolijn 4 te reizen. Echter, de dichtstbijzijnde metrohaltes vlakbij het hotel horen bij de "beruchte" lijn 4. We hebben ook gelezen dat we de metrohalte "Barbès Rochechouart" beter kunnen mijden, maar helaas kunnen we daar niet omheen als we met de metro willen reizen. Maar we gaan niet zeuren, gewoon alert zijn!
We lopen de Boulevard Barbes uit en lopen door de lange Boulevard de Rochehouart en Boulevard de Clichy met wederom veel Afrikaanse winkels. De souvenirs zijn hier wel goedkoop en we slaan aan het eind van de week hier onze slag. Op naar de Moulin Rouge. In één van de zijstraten van de lange boulevard zien we de Sacré-Coeur in de verte. We waren er bijna voorbij gelopen door de hoge gebouwen, maar doordat we een grote groep toeristen uit de metrohalte Anvers zagen komen en allemaal de zijstraat inliepen, gingen we even kijken waar ze naar toegingen. En in de verte zagen we de Sacré-Coeur. Foto metrohalte Blanche. In onze reisgids lezen we later dat de metrohaltes Anvers, Blanche, Pigalle en Abbesses de dichtstbijzijnde haltes zijn om de Sacré-Coeur te bezichtigen.
We maken nog wel een foto van de metrohalte. Het blijkt net geen Art Nouveau ingang te zijn. Het zijstraatje is niet zo heel steil, maar als we de trappen zien die we nog moeten klimmen om naar boven te komen, besluiten we om de Sacré-Coeur de volgende dag te bezichtigen als we zijn uitgerust. Foto Moulin Rouge. We lopen weer naar beneden en gaan op zoek naar de Moulin Rouge. Het is nog een eind lopen voordat we er zijn.
De boulevard gaat van souvenirwinkels en diverse eetzaakjes over in de "rosse buurt". Veel seksshops, nachtclubs en louche tenten. En dan zien we eindelijk de wieken van de Moulin draaien (die overdag niet draaien). Eigenlijk hebben we geen zin meer om een show bij te wonen. Het is 21.30 uur geweest en we zijn moe. Niet te geloven hoe snel de tijd gaat en hoe lang we wel niet hebben gelopen.
Tegenover de Moulin Rouge en metrohalte Blanche zien we een toeristentreintje die een ritje maakt naar de butte (heuvel) Montmartre en bij de Sacré-Coeur, de Place du Tertre en Place des Abbesses stopt. Dat doen we morgen wel. Foto treintje naar Montmartre. En weer lopen we het hele stuk terug naar het hotel (in totaal 5 metrohaltes voorbij gelopen) De winkels zijn inmiddels gesloten, behalve de nachtclubs en diverse cafés en brasseries die op elke hoek van een zijstraat staan. Het wordt steeds stiller op straat en de zwervers zoeken een plekje om te slapen. Geen buurt dus om als toerist 's avonds rond te wandelen!
Onze hotelkamer grenst aan de brede boulevard met zes rijbanen en onze nachtrust wordt wreed verstoord door schreeuwende Afrikanen, scheurende auto's en gillende sirenes van politie - en ambulancewagens. En dat de hele nacht door!
Musée du Louvre - Arc de Triomphe du Carrousel - Tuilerieën - Dôme des Invalides - La Défense.
Niet geslapen vannacht! We verlangen naar een stevig ontbijt. Naast het hotel staat een café (dat bij het hotel hoort) waar we kunnen ontbijten. Het café ziet er goed uit, maar helaas kunnen we dat niet zeggen over het keiharde stokbrood waar je tanden bijna van afbreken en vruchtensap aangelengd met heel veel water. Geen vleeswaren, kaas en kuipjes met diverse soorten jam, maar één glazen pot jam waar iedereen met zijn bestek uit lepelt. We vinden dit niet echt hygiënisch en besluiten om later op de dag in een brasserie of bistro wat te gaan eten. 's Ochtends hebben we eerst een georganiseerde stadstour onder leiding van een Nederlands sprekende gids.
De zon schijnt gelukkig en het is warm. In de middag trekken we er zelf op uit. Foto Brasserie op elke hoek van de straat. De gids vertelt o.a. over de riolering van Parijs. Twee keer per dag worden de rioolputten opengegooid en gezuiverd met water uit de rivier de Seine. We zien de rest van de week elke ochtend en avond water langs de wegen stromen. Straatwerkers vegen het vuil dan op. Het lijkt ons niet erg handig in de winter als het vriest. Het blijkt dat Parijs de grootste ondergrondse rioleringssysteem ter wereld heeft ( meer dan 2200 km lang) en als we geïnteresseerd zijn hoe het onder de grond uit ziet, dan kunnen we ook een rondleiding door het riool krijgen o.l.v. een gids. Er is zelfs een rioolmuseum. Wel interessant. Maar als ze daarna vertelt dat er meer ratten in de riolen leven (meer dan 2 miljoen) , dan mensen boven de grond, hebben we geen interesse meer. De ratten worden niet uitgeroeid omdat ze een onderdeel zijn van het ecologisch systeem. Die beesten vreten per dag tonnen vuil op.
De gids vertelt ook iets over de arrondissementen. Parijs is ingedeeld in 20 arrondissementen (wijken) en iedere wijk heeft zijn eigen burgemeester en een eigen stadhuis. Sinds 1977 heeft Parijs een hoofdburgemeester en deze heeft veel invloed. Op de straatnaambordjes kun je zien in welk arrondissement je bent. We rijden langs de linkeroever en de rechteroever van de Seine. Men zegt ook wel: "Ik leef op de linkeroever, want daar denk ik na. Ik leef ook op de rechteroever, want daar geef ik mijn geld uit" Foto straatnaambordje. Op de linkeroever in het zuiden staan diverse universiteiten zoals de Sorbonne en hier heerst dus het intellect.
Op de rechteroever in het noorden drijft men handel en staan diverse peperdure winkels zoals Christian Dior, Nina Ricci en Chanel. We zien ook de winkel van de ontwerper Valentino (hij heeft de bruidsjurk van M
