Reisverhaal over Parijs
Geschreven door piet de vaan
Inleiding
Ooit zouden we nog een keer naar Parijs gaan. We waren er natuurlijk al geweest met CAB, maar dat was zo kort dat (in ieder geval ik) niet het idee had dat we Parijs hadden gezien. Dit jaar kwam het er eindelijk van, ondanks de knetterdure reis naar Zuidelijk Afrika konden we ook een week Parijs gaan doen. We besloten deze keer met de trein te gaan, de auto was net zo duur en ik zag het niet zitten om de auto in Parijs te parkeren voor een hele week.
Donderdag 16 september
Op weg naar Parijs, voor de eerste keer met de trein op pad. Patrick bracht ons weg met onze auto zodat we niet met de bus hoefden (en hij gebruik kan maken van de auto). Een rustige reis, de trein van kwart over negen in Den Bosch was mooi op tijd, maar had wel twintig minuten nodig om een plekje te krijgen op Amsterdam Centraal. Later bleek het een kapot sein te staan waarvoor we hadden staan wachten. Toen we uitstapten hoorden we omroepen dat er geen treinverkeer mogelijk was tussen Den Bosch en Utrecht vanwege een kapotte bovenleiding. Mazzel dus. Onze Thalys stond al voor ons klaar, dus we hebben maar geen koffie genomen. Na een kwartiertje wachten op het perron konden de deuren open en hebben we ons plekje opgezocht. Lekker, een bankje met twee en de stoelen zijn ruim genoeg. Mooi op tijd ging de trein rijden. Dan zie je wel hoe fijn het is om gereserveerde plaatsen te hebben en op tijd te boeken. Er was een ouder Chinees stel dat dat laatste kennelijk niet had gedaan en waarschijnlijk plaatsen verder uit elkaar hadden. Steeds als er een bankje naast elkaar vrij kwam gingen ze daar zitten, en steeds werden ze weer weggestuurd omdat de "rechtmatige eigenaar" van de plaats de trein in kwam. Ik was blij dat wij daar geen last van hadden en lekker naast elkaar zaten. Via Rotterdam, Antwerpen en Brussel waren we om tien over half drie al in Parijs. Daar was het de rij in voor metrokaartjes. We hadden in de trein bedacht hoe we het zouden gaan doen met het vervoer en ik heb een tien ritten kaart gekocht voor vandaag en de laatste dag. Voor de vijf dagen ertussen heb ik voor allebei een vijfdagen kaart gekocht, daarmee kunnen we zoveel we willen de metro gebruiken en hoeven we niet steeds te bedenken dat we kaartjes moeten kopen. Het hotel is op wat afstand en we moeten dan ook twee maal overstappen om er te komen. Jammer dat er veel trappen en weinig roltrappen in de metro van Parijs zijn, dat maakt het sjouwen met de koffer wat lastig. Maar samen komen we een heel end. Hoe dan ook: de volgende keer gaan de rugzakken mee, dat is toch gemakkelijker. Nadat een man zag dat we aan het zoeken waren en hij ons de juiste weg had gewezen waren we redelijk snel bij het hotel. Daar werden we hartelijk ontvangen door een vriendelijke receptionist. De kamer was prima, op de zesde verdieping, maar er is gelukkig een lift. Een kleine kamer, maar wel voorzien van alles, een mooie badkamer en twee bedden. Een raam wat open kan, en het is brandschoon. Jammer dat er geen glazen zijn voor onze soepjes, maar die organiseren we dan wel in een of andere supermarkt. Nadat we onze kleren hadden uitgepakt zijn we naar beneden gegaan voor een biertje. Lekker biertje, goed dat we tips hebben gekregen, geen fles, maar Pression nemen (van de tap). Na onze biertjes zijn we naar Place de Clichy gegaan om te eten, volgens de Planet zouden er wat goede restaurantjes zitten. En dat klopte ook: we zijn bij Bistro Les Dames gaan eten. We hebben heerlijk in de binnentuin gezeten, wel met de fleecevesten aan, maar toch. Het was er heerlijk, ontspannen, een plezierige sfeer en erg lekker eten. Wat wil een mens eigenlijk nog meer op zijn of haar eerste avond in Parijs. Na deze fantastische avond zijn we (natuurlijk met de metro) terug gegaan naar ons eigen hotel en hebben daar nog een half flesje wit genomen om de avond samen af te sluiten. Na het nuttigen van onze wijn zijn we lekker naar bed gegaan, het was wel weer mooi geweest van half zeven af.
Vrijdag 17 september
Om half acht liep de wekker af en bleek Piet slecht geslapen te hebben. Het bed was te zacht, hij had dus last van zijn rug gekregen. Nadat we hadden getut, en Piet even in bad had gelegen zijn we gaan ontbijten. Alweer helemaal goed, niet overdreven luxe, maar ruim voldoende. Na het ontbijt zijn we naar buiten gegaan, we zouden eerst naar het informatiekantoor gaan om een Paris Museum Pass te kopen voor de aankomende zes dagen. Ik had namelijk aan de receptie gevraagd of je de pas bij Versailles kon kopen, en daar wisten ze me niet het antwoord te vertellen. De receptionist keek nog even op internet en toen leek het niet te kunnen. Gelukkig was er in de straat naar het metrostation toe een informatiekantoor. Toen ik het daar vroeg zei de baliemedewerkster dat het wel kon, maar belde nog even om het zeker te weten. Het kon dus, dus toen konden we met een gerust hart met de metro naar het treinstation. Bij metro Invalides aangekomen moesten we een treinkaartje kopen, en dat lukte via de automaat. Ik had meegekeken toen de man die achter het loket zit dat uitlegde aan een Spaans stel. Met de trein gingen we op weg. Aangekomen in Versailles zag Piet een kantoor wat tickets verkocht. Daar vroeg ik om de museumpas, maar die verkochten ze niet. Gelukkig zei ze er gelijk achteraan dat ze dat wel deden bij het toeristen informatiekantoor een straat verder. En dat was ook zo, een jonge vrouw die Nederlands sprak kon ons vertellen dat ze de pas verkocht. Maar ze vertelde ook dat het weekend voor een heel aantal musea de toegang gratis was. Maar omdat het niks scheelde (een vierdagen pas plus de entree voor Versailles) hebben we toch de zesdagen pas maar genomen. Ze gaf wel de tip om dan in het weekend naar de musea te gaan die niet mee doen en waar dus gewoon voor betaald moest worden, daar zou het een stuk minder druk zijn. Na het uitgeven van maar liefst €128 voor de passen zijn we naar het kasteel gelopen. Een hoop mensen, maar dat is natuurlijk niet raar, er komen zes miljoen mensen per jaar. Het weer was prima en het goud van de poorten en de gebouwen blonk ons tegemoet. Binnen hebben we eerst gezocht naar een plek om koffie te drinken, maar dat lukte helaas niet. Dan maar door het paleis bezoeken. Prachtig, met veel schilderijen op muren en plafonds, het stikte er van. Je kon zien dat er een hoop geld zat bij de adel van die tijd, net als bij die van nu. Vooral de spiegelzaal was zeer indrukwekkend, wat een rijkdom aan kroonluchters, gouden beelden en ander spul. De deuren waren allemaal met goud versierd, en het geheel was dus prachtig. We hebben het hele kasteel doorgelopen en alles bezichtigd. Daarna vonden we het toch echt tijd voor wat drinken en eten, en na wat navragen kwamen we dan toch bij het restaurant. We kozen voor de zelfbediening, het andere was vol en daar stonden al mensen te wachten. Een broodje met een colaatje op, en toen gingen we weer verder de tuinen in en op zoek naar het optrekje van Marie Antoinette. Een prachtige omgeving met veel groen, beelden en fonteinen. Jammer dat die het geen van allen deden, maar het was toch wel mooi om te zien. Na een flinke wandeling kwamen we aan bij het Grote Trianon. Toen we dat hadden bezichtigd, en ook nog de kleine variant gingen we naar buiten. We hadden het wel een beetje gehad met de schilderijen en andere weldadigheden die we intussen gezien hadden. Bovendien werden we aardig moe. Nadat we de draaideur hadden genomen (na een hoop kinderen die op schoolreisje waren) zagen we ineens de ingang van het huis van Marie Antoinette. Toch maar weer even naar binnen. Toen zag Piet dat het bestond uit het Grote en Kleine Trianon. Wij dus weer naar buiten, en weer in de rij voor de draaideur, er waren nog veel meer kinderen dan die wij de eerste keer voor ons hadden. We hebben in het zelfbedieningsrestaurant van het grote paleis nog een biertje genomen voordat we terug gingen naar de stad. In de trein was het lekker druk, veel jeugd die richting stad gingen, en veel mensen die van hun werk af kwamen. Op de kamer hebben we de foto's op de notebook gezet en wat uitgezocht voor de volgende dagen. Dat valt nog niet mee met dat museumweekend voor de deur. Omdat we er genoeg van hadden zijn we lekker naar beneden gegaan om wat te gaan drinken en de belevenissen van de dag in de notebook te tikken.
Piet en Marian
www.globetrekker.nl
