Geschiedenis van Rome
Volgens de legende zou de stad Rome haar naam ontlenen aan Romulus, één van de tweelingbroers Romulus en Remus. Zij zouden de zonen van de oorlogsgod Mars geweest zijn. Ze werden te vondeling gelegd en opgevoed door een wolvin. Later bouwden ze een nederzetting aan de Tiber. Na een hoog oplaaiende ruzie doodde Romulus Remus en geeft zo de stad haar naam. Ondertussen heeft men al kunnen achterhalen dat Rome ouder is dan Romulus. De stichtingsdatum van 753 v.C, het begin van de Romeinse tijdrekening, klopt dus niet.
Wat wel klopt is dat Rome ontstond uit enkele kleine nederzettingen en het door de eeuwen heen zou uitgroeien tot een heus wereldrijk, het Imperium Romanum. Deze eerste nederzettingen in de 10de eeuw v.C. lagen op de Palatijn en de Esquilijn, twee van de Zeven Heuvels van Rome.
De geschiedenis van het oude Rome kunnen in drie perioden opdelen: de koningstijd, de republiek en de keizertijd. In de koningstijd regeerden achtereenvolgens Romeinse, Sabijnse en Etruskische koningen over Rome. Nadat het Romeinse volk slechte ervaringen had met de wrede zevende koning Tarquinius, wilde het nooit meer door een koning geregeerd worden.
Daarop werd de senaat het hoogste bestuursorgaan van de Romeinse staat. De senatoren moesten de twee jaarlijks verkozen consuls adviseren. Het Romeinse rijk breidde na de veroveringen van de republiek Italië en concurrent Carthago aanzienlijk uit. Dit ging natuurlijk niet zonder slag of stoot. De veldtocht van Hannibal, die met zijn olifanten de Alpen overstak en de Romeinen enkele zware nederlagen toebracht, dateert uit deze periode.
Omdat de spanningen tussen de patriciërs (de Romeinse adel) en de plebejers (het arme volk) hoog bleven oplopen, mochten de plebejers vanaf 494 v.C. twee volkstribunen kiezen. Vanaf 451 v.C. werd dat een decemviraat (tien mannen) dat medezeggenschap had. De plebejers kregen eigen wetten en een eigen vergadering. Vanaf 367 v.C moest een van de twee consuls zelfs een plebejer zijn. Voortaan konden ook de plebeïsche families rijk worden, waardoor er een nieuwe politieke klasse ontstond.
In de eerste eeuw v.C. volgt de periode van Julius Caesar, die zijn sporen verdiend had als consul en als veroveraar van Gallië. Na een burgeroorlog tussen de volgelingen van Caesar en de conservatieve leden van de Romeinse senaat, pleegde Caesar een staatsgreep. Hij werd door de senaat uitgeroepen tot dictator voor het leven. In 44 v.C. vermoordden zijn tegenstanders hem in de senaat.
Hierna veranderde de Romeinse bestuursvorm in een principaat. De ene na de andere beroemde of beruchte keizer heerste over Rome. Namen als Augustus, Claudius, Caligula en Nero zullen zeker een belletje doen rinkelen. Onder de heerschappij van keizer Constantijn kwam het tot een splitsing van het Romeinse rijk in twee delen: het West-Romeinse rijk en het Oost-Romeinse rijk. In 476 veroverde de Germaan Odoaker Rome, wat meteen de ondergang betekent van het West-Romeinse rijk.
Voor de stad breekt dan een periode van groot verval aan. De Ostrogoten en de Byzantijnen veroveren achtereenvolgens de stad en brengen heel wat schade aan. De bevolking verminderde langzaamaan. In de middeleeuwen werd Rome steeds belangrijker voor de Oost-Romeinse kerk. Vanaf 456 wordt de paus zelfs de wereldlijke leider van Rome, dat een kerkelijke staat wordt, het Heilige Roomse Rijk.
Op 25 december 800 werd Karel de Grote door paus Leo III tot keizer van het Heilige Roomse Rijk gekroond. Nadat verschillende families strijd leveren om hun kinderen als paus te laten verkiezen, werd de pauselijke zetel tussen 1309 en 1376 verplaatst naar Avignon. Als de pausen terugkeren naar Rome, begint een nieuwe bloeiperiode. De pausen en trekken renaissancistische kunstenaars als Rafaël, Michelangelo en Leonardo Da Vinci aan. De infrastructuur van de stad wordt gemoderniseerd.
Napoleon Bonaparte verovert in 1797 Rome en zet vervolgens de paus af. Rome behoort dus tot Frankrijk. Tijdens het congres van Wenen in 1814 krijgt Rome zijn eigendommen terug. De nationalistische Risorgimentobeweging leidt tot de eenmaking van Italië en lijft in 1870 de Kerkelijke Staat, inclusief Rome, in. De groei van Rome komt dan in een stroomversnelling.
Tijdens de periode van sociale onrust, werkloosheid en economisch verval na de Eerste Wereldoorlog grijpen de fascisten onder leiding van Benito Mussolini de macht. Hij zorgt ervoor dat de economie uit het diepe dal klautert, maar vernietigt ook veel oude monumenten en gebouwen. Na de Tweede Wereldoorlog wordt Rome bevrijd van de Duitsers. In een referendum kozen de Italianen ervoor van het land een republiek te maken met Rome als hoofdstad.
De stad breidde zich verder uit met nieuwe wijken. Op dit moment heeft de stad 2,5 miljoen inwoners. Dankzij haar rijke geschiedenis is Rome uitgegroeid tot een van de populairste toeristische bestemmingen ter wereld.
Nog een trip naar Rome boeken?
Bekijk zeker even de aanbiedingen bij volgende partijen:
