Het legendarische havenstadje Jaffa, nu een stadsdeel van Tel Aviv, bestaat al meer dan 4000 jaar. In de bijbel komen er al veel verwijzingen naar voor. In de 19de eeuw kende het stadje een explosieve groei. Begin 19de eeuw waren er nog maar 2500 inwoners, in 1886 al 17.000. De ommuurde stad was niet groot genoeg, de stadsmuren werden vernietigd. Er verschenen nieuwe, grotere wijken. Deze vormden uiteindelijk de basis voor Tel Aviv.
In 1908 kocht de bouwmaatschappij Ahuzat Bayit land op ten noorden van Jaffa. In 1910 kregen de buitenwijken de naam ‘Tel Aviv’. Tel Aviv moest een buitenwijk blijven, met inwoners die in Jaffa werkten. HDe situatie is anders uitgedraaid.
In 1921 werden tientallen Joden gedood door Arabieren. Duizenden Joden verlieten Jaffa en trokken naar Tel Aviv. Tel Aviv kreeg al gauw een echt handelscentrum. In 1925 werd er een nieuw stadsplan ontworpen, waarin een forse uitbreiding opgenomen werd. De nieuwe stad lag vlakbij de haven van Jaffa en was dus de eerste Joodse gemeenschap die immigranten zagen als ze in het land aankwamen. Tel Aviv werd al gauw het centrum van het Joodse zakenleven en kende een explosieve groei qua inwonersaantal. In 1938 opende de stad zijn eigen haven.
In mei 1948 werd in Tel Aviv de onafhankelijkheidsverklaring van Israël voorgelezen. Tot de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1948 bleef het de hoofdstad van het land. In december ’49 werd Jeruzalem uitgeroepen tot hoofdstad van het land. in 1950 werden Tel Aviv en Jaffa herenigd in de gemeente Tel Aviv-Yafo.
Door de jaren heen is Tel Aviv al vaak het slachtoffer geweest van terroristische aanslagen door de Palestijnen, vaak zelfmoordaanslagen. Toch is de stad uitgegroeid tot het economische én culturele centrum van het land. De stad staat ook wereldwijd bekend om haar bruisende uitgaansleven. In 2003 werd Tel Aviv-Yafo op de Werelderfgoedlijst van de Unesco gezet omwille van de vele gebouwen in Bauhaus-stijl.