Het eiland kent een zeer rijke geschiedenis waarvoor we een heel eind moeten terug gaan in de tijd. Doorheen de jaren hebben veel verschillende bevolkingsgroepen Sardinië weten te veroveren en hebben ze elk hun eigen stempel gedrukt op de cultuur en het landschap van het eiland.
Het eiland kent een zeer rijke geschiedenis waarvoor we een heel eind moeten teruggaan in de tijd. Doorheen de jaren hebben veel verschillende bevolkingsgroepen Sardinië weten te veroveren en hebben ze elk hun eigen stempel gedrukt op de cultuur en het landschap van het eiland.
Prehistorie
Prehistorische stammen hebben het eiland reeds weten te vinden en er hun woonplaats van gemaakt, waarschijnlijk was het eiland in die tijd nog via land verbonden met het vasteland van Italië. Een aantal indrukwekkende overblijfselen zijn hier het bewijs van. Domus de Janas, zijn een aantal tombes met verschillende kamers uit de neo-lithische periode tussen 3400 en 2700 v.c. of de Nuraghi, stenen torens waarvan er een heel aantal te bezichtigen vallen in de omgeving van Alghero, maar ook op andere plaatsen op het eiland.
Oudheid
Vervolgens hebben opeenvolgend de Feniciërs, Puniërs, Romeinen (in 238) en Vandalen het eiland weten te bezetten. Vanaf het begin van de 8ste eeuw hebben de Arabieren regelmatig de aanval op Sardinië ingezet. Hun invloed is bijvoorbeeld nog steeds merkbaar in de zoetigheden die men op het eiland kan terugvinden.
Giudicati
In 1603 werd er een uniek politiek bestel gevormd waarin het territorium werd verdeeld in Giudicati of rechters. Dit waren de machthebbers over de verschillende delen van het eiland, vergelijkbaar met provincies. De meest bekende en belangrijste figuur in deze geschiedenis was een vrouw, Eleonora d’Arborea. Zij legde de grondslag voor een wetsbestel, Carta du Logu, dat tot 1827 geldig bleef! De Aragonese torens stammen uit dezelfde periode. Ze werden gebouwd door de Spaanse Aragonezen, als vestingwerken langs de kust als bescherming tegen de Arabieren. Tot de eenwording van Italië, van 1718 tot 1861 vormde Sardinië samen met Piëmonte het Koninkrijk Sardinië. Vanaf 1861 werd Sardinië opgenomen onder het koninkrijk Italië.
Bloeiperiode
Onder Mussolini werd de grondslag gelegd voor succesvolle landbouwgemeenschappen op Sardinië. Hiervoor werden de moerassen rond Oristano droog gelegd. Ook werden er belangrijke steenkoolmijnen gesticht. Tijdens WO2 begon het eiland op te komen als toeristische sector, het belang van de mijnen nam langzaam af. Sinds 1948 is Sardinië een autonome regio van Italië, op de drooggelegde moerassen konden nu vakantieoorden en villa’s worden gebouwd.
Taal
Sinds de 18de eeuw is het Italiaans de officiële taal van het eiland geworden, toch heeft het eiland ook een eigen taal, het Sardisch of Sardijns. Onder een groot deel van de bevolking en in traditionele muziek en zang wordt deze taal nog steeds gesproken en gebruikt.
